[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Emmy Potter i Księżycowe Oko

[Ellie]

Dawno nas tu nie było i dopiero teraz dajemy nasze ff. Najpierw damy to, co juz było na tamtym forum, a potem nowe części.

ROZDZIAŁ PIERWSZY
Biały dom

Wszyscy na ulicy Redbeans wiedzieli, że nikt nie kupi starego domu spod numeru jedenastego. Dom był w opłakanym stanie. Miał powybijane okna. Ogródek przypominał dżunglę. Metrowa trawa i winorośl zasłaniały cały ganek.
Jednak pewnego dnia stała się rzecz wręcz dziwna, ktoś kupił ten dom. Było to młode małżeństwo.
Nazajutrz każdy, kto przechodził obok domu, nie wierzył własnym oczom. Stał tam taki sam dom tylko, że wyglądał jakby dopiero co go postawiono. Wokoło czuć było świeżą farbę. Żywopłot i trawa były elegancko przystrzyżone. Winorośl, oplatająca ganek, nie była już taka gęsta. Dom był parterowy, miał jednak jeszcze strych i małą wieżyczkę w swojej lewej części. Przy chodniku stała skrzynka na listy. Z boku, nie wiadomo po co, wystawał długi drążek. Na białej skrzynce napisana była ulica i numer domu oraz nazwisko nowego właściciela.

C.H. Potter
Redbeans 11
Middlewich

Z domu na ganek wyszedł mężczyzna. Był średniego wzrostu. Miał kruczoczarne włosy, jasnozielone oczy, a na nosie okulary. Zszedł po schodkach na kamienną ścieżkę, prowadzącą do furtki. Kiedy do niej doszedł, zajrzał do skrzynki. Był w niej list i gazeta "Prorok Codzienny". W tej chwili zauważył on kierującą się w jego stronę parę.
- Witaj Harry! - przywitali się z nim Lucy i Alan.
- Hej!
- Jednak udało się doprowadzić tę ruinę do stanu używalności?
- Nie gadaj Lucy, to jest naprawdę ładny dom - powiedział Harry.
- Harry, nie uważasz, że trochę za szybko przeprowadziłeś remont? No wiesz, mugole - powiedział Alan.
Alan i Lucy Simmsonowie byli małżeństwem z naprzeciwka. Wprowadzili się na Redbeans trochę wcześniej od Potterów.
- Wiem Alan, Cho mówiła mi to samo. Ale dom mi się tak spodobał, że nie mogłem się powstrzymać. Zapraszam was do środka.
Wszyscy troje weszli do domu przez białe drzwi frontowe.
Simmsonom bardzo podobał się dom. Parterowy dom Potterów był nieduży. Miał jednak zagospodarowany strych. Na dole mieściła się kuchnia, pełna przeróżnych półek i małych szafek. W większości stały na nich szklane buteleczki, słoiki, wazoniki, w których mieściły się najpotrzebniejsze składniki do przyrządzania eliksirów oraz suszone zioła i wszelakie rośliny. Poza tym mieściły się tu: okrągły, drewniany stół, krzesła i inne sprzęty kuchenne. Obok kuchni była łazienka. Naprzeciwko łazienki znajdował się salon z kominkiem, a dalej sypialnia Harry'ego i jego żony.
- Harry, a co będzie na strychu? - zapytała się Lucy.
- Jeszcze nie wiem - odpowiedział Harry.
- Jak to nie wiesz? Pokój dla dziecka - powiedziała kobieta wchodząca do pokoju.
Była to Cho - żona Harry'ego. Cho była niską kobietą o jasnej cerze, ciemnych włosach i niespotykanej urodzie. Miała lekko skośne oczy brązowego koloru, w tej chwili zwrócone w stronę męża.
- Dla dziecka? - zapytała chórem cała trójka.
- Tak, Harry. Będziesz tatusiem.
Harry patrzył na żonę z niedowierzaniem.
- Ta ... tusiem? - wykrztusił te słowa z wielkim trudem.
Ale już po chwili ściskał żonę i cieszył się, że jego rodzina wkrótce się powiększy.
Harry od razu napisał długi list do swoich starych, dobrych przyjaciół ze szkoły - Rona i Hermiony Weasleyów, małżeństwa. Pobrali się trzy lata wcześniej od Harry'ego i Cho. Mieli już małego synka Jimmiego Chłopiec miał, podobnie jak jego tata, rude włosy. Patrzył na świat niebieskimi oczkami. A poza tym był to mały, ruchliwy brzdąc.
List zawierał wiadomość o nowym domu i o tym, jak Harry dowiedział się, że zostanie tatusiem. Zaklejając kopertę i wchodząc na strych, Harry o mało co nie przewrócił się. Wyglądał jakby zaraz miał skakać i krzyczeć "Będę tatą, będę tatą". Gdy był na strychu, podszedł do wąskich kręconych schodków. Wszedł po nich do domowej sowiarni. W sowiarni na drążku siedziała śnieżnobiała sowa. Była to sowa Harry'ego, którą dostał na jedenaste urodziny.
- No Hedwigo, przelecisz się trochę, bo przyrośniesz do tego drążka - powiedział Harry do białej sowy, która podniosła głowę spod skrzydła.
Sowa wzięła kopertę w dziobek i wyleciała przez otwarte okno sowiarni.
Następnego dnia w skrzynce był "Prorok codzienny" i jakaś ulotka. Chwilę później na drążku przy skrzynce usiadła Hedwiga, a w dziobie trzymała kopertę, na której było wypisane wielkimi literami:

C.H. Potter
Redbeans 11
Middlewich

Był to list z gratulacjami od Rona i Hermiony:

Harry, Cho! Gratulacje!
To wspaniałe być rodzicem!
Wiem, co mówię! Ma się w końcu doświadczenie w tych sprawach.

Dalej Harry rozpoznał pismo Hermiony:

Harry! Mam nadzieję, że nie macie nic przeciwko temu, abyśmy wpadli do was w przyszłym tygodniu? Dołączam się do gratulacji Rona. Muszę kończyć, bo Jimmy rozlał atrament na mój nowy obrus. Ach te dzieci! Zresztą sam zobaczysz. Masz kleksa z pozdrowieniami od Jimmy'iego.
Do zobaczenia w przyszłym tygodniu.
Hermiona, Ron i Jimmy.

Przez cały następny tydzień skrzynka na listy pękała w szwach od listów i kartek z gratulacjami od: Hagrida, państwa Weasleyów, rodziców Cho, Freda i George'a, Syriusza, Nevilla, Ginny, Lupina, Dumbledora, McGonagall, Billa, Charliego, Percy'iego i jego rodziny oraz innych przyjaciół ze szkoły. Harry i Cho nie nadążali z wysyłaniem odpowiedzi, a Hedwiga była padnięta i ledwo żywa.
W następnym tygodniu, w czwartek po południu do domu Potterów przybyli Ron i Hermiona z małym Jimmy'im. Ron zadręczał Harry'ego radami na temat wychowywania dzieci, a Cho razem z Hermioną zastanawiały się, jak urządzić pokój dziecka. A pokój musiał być wyjątkowy. Po obmyśleniu wyglądu pomieszczenia, rozpoczęły się prace nad jego urządzaniem. Malowano ściany, wstawiano mebelki. Nie wiadomo było, czy będzie to dziewczynka czy chłopiec, więc Cho powstrzymywała się z kupnem niektórych rzeczy aż do narodzin dziecka.
Kiedy już urządzono pokój zaczęto zastanawiać się nad imieniem dziecka. Ron z Harrym wybierali imię dla chłopca, natomiast Cho z Hermioną imiona dla dziewczynki.
- A co powiecie na Kathleen? - pytała się Hermiona
- Nieee... Może lepiej nadamy jej imię po twojej matce, Harry? Lily to bardzo ładne imię - mówiła Cho.
- Lily? - Harry podniósł głowę i wpatrywał się w sufit coś szepcąc pod nosem - Już wiem! Emily! - krzyknął Harry.
- A jeśli będzie chłopiec? - zapytał się Ron.
- Będzie mieć na imię... Billy - wtrąciła się Hermiona
- No dobrze. Więc dziewczynka będzie mieć na imię Emily, a chłopiec Billy - podsumowała Cho.
Głuchą ciszę, która zapadła na chwilę zakłócić Jimmy, który zrzucił doniczkę z parapetu okna. Gdy całą czwórka dorosłych odwróciła się w jego stronę, chłopczyk z niewinną miną walnął wyrwanym kwiatkiem w ścianę, rozrzucając naokoło ziemię. Widząc zdziwione miny dorosłych, uśmiechnął się dumny ze swojego dzieła.
- To jego szósty - powiedziała Hermiona, patrząc na synka trzymającego w rączce czerwone listki.
Ron odkładając filiżankę z herbatą na stół, powiedział obojętnym tonem:
- Będzie obrońcą.




Ten post był edytowany przez Ellie: 05.03.2004 15:38

[Ellie]

No a teraz specjalnie dla Wilczków z pozdrowieniami od Związki Czerwonych Kapturków zupełnie nowy fragmencik rozdziału 7! :impra


Ostatnią lekcją tego dnia była historia magii z profesorem Binnsem. Ciągnęła się jak ser na pizzy. Po skończonej lekcji Emmy i Holly poszły do Harry'ego po miotły. W drodze na boisko dziewczyny rozmawiały.
- Kiedy dostanę się do drużyny, będę mogła latać na swojej miotle.
- To ty masz miotłę? - zdziwiła się Holly.
- No pewnie i to nie byle jaką - Sky Turbo.
- Przecież ta miotła została dopiero zaprojektowana.
- A no tak. Przecież ty nie wiesz.
- O czym?
- Mój wujek, a tata Jimmiego ma sklep ze sprzętem do quidditcha. Przysłano mu ją do wypróbowania, ponieważ jego sklep jest najlepszy w całej Wielkiej Brytanii.
- Ale jakim cudem trafiła do ciebie?
- Dostałam ją na jedenaste urodziny od rodziców.
Kiedy doszły na boisko, spotkały Jimmiego.
- Co wy tu robicie? I po co wam miotły?
- Masz i czytaj. - Emmy podsunęła mu kartkę pod sam nos.
Jimmy wytrzeszczył oczy i wykrztusił:
- O nie! Nie ma mowy!
- Jimmy! Będziemy grzeczne. Damy szansę innym - zażartowała Holly.
- No dobrze. Ale macie do mnie mówić James. Jestem James, kapitan James.
- Tak jest kapitanie! - zasalutowała Emmy, jak majtek na statku.
Na boisku stała mała grupka Gryfonów. Drużyna Gryffindoru była ubrana w strój do gry: szkarłatne szaty i skórzane ochraniacze. Jimmy przestawił wszystkim członków drużyny.
- To jest Mike Morton, nasz pałkarz - wskazał na wysokiego blondyna, który trzymał w ręku pałkę do odbijania tłuczków. - Nie mamy dla niego pary. - A to nasza trójka szukających: Amanda Blake, Jenny Fletcher i Elijah Cain - wskazał na dwie dziewczyny i chłopaka. - A ja jestem obrońcą i kapitanem drużyny i nazywam się James Weasley. Ustawcie się w dwóch grupach - po prawej stronie kandydaci na szukających, a po lewej na pałkarzy.
Holly i Emmy spojrzały na siebie i stanęły po odpowiedniej stronie. Emmy stanęła obok czterech chłopców i jednej dziewczyny. Holly w swoim towarzystwie była jedyną dziewczyną.
- Ja zajmę się naszymi przyszłymi szukającymi, a Mike pałkarzami - powiedział Jimmy. - Najpierw sprawdzimy, jak latacie na miotłach.
Obydwie grupy złapały miotły i wzniosły się w powietrze. Emmy okrążyła parę razy bramki i zatrzymała się w powietrzu. Wyciągnęła z kieszeni szaty pudełko, a z niego szmatkę, którą wyczyściła okulary. Podleciał do niej Jimmy.
- Emmy, latałaś na swojej miotle w lato?
- Nie.
- Pożyczysz mi swojego pudełka na okulary?
- A po co ci ono?
- Zobaczysz. - wziął pudełko i wylądował przy Harrym, który właśnie wszedł na boisko.
Emmy obserwowała ich. Najpierw o czymś rozmawiali. Harry wyciągnął gwizdek i zagwizdał. Wszyscy wylądowali.
- Mike weź skrzynię z piłkami i wybierz najlepszego pałkarza, a ja pomogę Jamesowi wybrać szukającego - powiedział Harry. - James zaczynaj.
- Mam bardzo dobry sposób, aby was sprawdzić. Ten, kto złapie okulary szybciej od pudełka, zostanie szukającym. Wujku... - chłopak podał Harry'emu szmatkę, którą Emmy wycierała okulary.
Harry dotknął ją różdżką i wypowiedział jakieś zaklęcie. Ściereczka zamieniła się w okulary. Rzucił je w stronę bramek, a pudełko uniosło się w powietrze i szybko schowało je wewnątrz siebie. Jimmy rzucał okulary każdemu z osobna. Emmy czuła się coraz bardziej niepewnie. Już cztery osoby nie złapały. Następną osobą, która przystąpiła do testu, był ciemnowłosy chłopak. Już prawie złapał okulary, ale i tym razem pudełko okazało się szybsze.
Teraz przyszła kolej na Emmy. W tym momencie coś przewróciło się jej w żołądku. Dziewczyna wsiadła na miotłę. Spojrzała na Jimmiego, który zamachnął się i rzucił okulary w górę. Emmy wystartowała. Zauważyła, że już obok niej leci pudełko. Przyśpieszyła trochę. Pudełko na chwilę zostało w tyle. Spojrzała się do tyłu. Popatrzyła się na pudełko. Nie zauważyła jednak, że leci prosto na bramkowy słupek. W ostatniej chwili złapała się go ręką. Miotła obróciła się dookoła słupka o 180 stopni. Emmy pochyliła się, aby złapać okulary, wtedy miotła gwałtownie wyhamowała. Złapała je, ale w tej samej chwili ześlizgnęła się z miotły i upadła na ziemię. Pudełko doleciało do jej ręki i zatrzymało się na jej dłoni.
- Emmy! Udało ci się, udało! - Holly podbiegła do przyjaciółki, która siedziała na ziemi i patrzyła z osłupieniem na rękę.
Kiedy zdjęła z niej pudełko, w ręku trzymała już tylko szmatkę.
- Chyba złamałam sobie palca - powiedziała, dalej wpatrując się w szmatkę.
- Chyba znaleźliśmy nową szukającą - powiedział Jimmy.
- Jestem szukającą? - Emmy zerwała się z ziemi i otrzepała. - Jestem szukającą, jestem szukającą, rozumiesz to Jimmy? - krzyknęła dziewczyna, rzucając się chłopakowi na szyję.
- Miałaś nie mówić na mnie Jimmy - powiedział, próbując uwolnić się z uścisku dziewczyny.
- Oni mają dziwną tendencje do rzucania się na siebie - powiedziała ze spokojem Holly do Mike'a
- A to jest nasz nowy pałkarz - powiedział Mike do Jimmiego, klepiąc Holly po ramieniu.

CDN