Owo poniższe powstało kiedyś na lekcji polskiego, a konkretniej nawet przezd lekcją, na jednej przerwie. W drugiej klasie, na zamówienie, na zadanie doomowe. Lubię je... są mniej wymuszone niż reszta moich innych poematów. Pewnie dlatego, że urodziłam je spontanicznie.


Jesień

Za ten szelest puszysty
Zgniłe światło zielone

Kamienny chodnik piaszczysty
Driady leśne uwielbione
Boginki pół i lasów śpiące
Lepkie powietrze do płuc tłoczące
Senne spojrzenie w marazmie utopione
Błoga cisza wełnianym szalikiem uduszona

Brzytwą sunąca dłoń leniwa
Skórzana portmonetka kroplą zroszona
Parasol toczy się
I włosy nasiąkają



Tu nie kryję inspiracji MDB

Zima

Zimo o okrutnym smaku
Skrząca się na przekrwionym temblaku
Siłę przepony osłabiająca
Zachodnie wichry w twarz cisnąca

Fiolki pękające
W śniegu ginące
Chwalone światem do stóp padającym
Zawistnego oka błyskiem oślepiającym...

Ciepło


Lato

Zatłoczonym piaskiem
Na gorącej płycie
Serem oblepieni
Pianą toczącą się na kolana
Schłodzeni przy fontannie bluzgów
Zapatrzeni i oślepieni
Faktorem wysokim otuleni
Egzystują na wpół odurzeni
Już opieczni

Nie spodobało mi się, w pewnych momentach wydawało mi się, że te rymy to takie wymuszone były.. nie przemówiło to do mnie.. :/

Wiersz o jesieni najbardziej mnie przekonał i najbatrdziej mi ise podoba. Reszta nie jest juz taka super dobra ale niezła. Ogółem nawet mi ise podoba