Białe ściany, drzwi brązowe, zielonkawa klamka
szafa jedna, szafa druga, łóżko niezasłane
jakieś pudła, na nich leżą koszule wyprane
obok krzesło, przy nim biurko, a na biurku ramka

Jest niewielka, wykonana z drzewa dębowego
mimo wszystko to nie ona mą uwagę zwraca
lecz to w środku, zdjęcie małe, wdzięk ramki zatraca
tylko na nie moje oczy, jak magnesy lecą

Ja tam jestem, Ty tam jesteś, i nikt poza nami
pośród łąki, pośród kwiatów, trzymam Cię za rękę
i nic więcej. I nic więcej! Nic już nie ma więcej

Jestem pewien, że na zawsze pozostanie snami
to co wtedy, bardzo cicho powiedziałaś skromnie
cztery słowa, jak wiatr lekkie: "pomyśl czasem o mnie"