W zasadzie bez tytułu i z wielkiego rozczarowania:


Trzepak ugina się pod postaciami,
Nóg par sześć-siedem, nie liczę.
I palców zwoje
I dwoje-troje

Grzech pierwszy – znać-wiedzieć-liczyć.

Na trawie na kocu wyciągnięte
Wśród bladego rozsypanego siana
Trzy ręcę
Nic więcej

Grzech drugi – do rana.

Na dachu budynku tuż obok,
Łapiąc wiatr za sukienkę,
Że pragnę,
Że zgadnę

Grzech trzeci – chcieć więcej.

Sunąc cicho po chodniku
I tocząc za kołem koło,
Zbyt prędko
Bo zwiędnie

Grzech czwarty – wesołość.

Pani przodem a pan tuz za nią
Przesadnie zadarta głowa,
Za palec
Za mało

Grzech piąty – swoboda.

Łez bukiet wylany nad stołem
Na balkonie pijany taniec
Od rana
Zaspany

Grzech szósty – zabraniam.

absolutna rewelacja
kapitalne!
no
moje ulubione!


edit: Logan...faktycznie piiiisk

Jeszcze nie zrozumiałam, ale nie poddam się, bo już mi się podoba

Wspaniały.

Rytm pierwszych zwrotek porywa i wciąga. Potem jest odrobinkę słabiej, ale wracasz do formy - w moich oczach - przy słowach: "Pani przodem". Naprawdę czuć w tym wierszu uczucia, a to bardzo ważne.
Obrazy, którymi budujesz wiersz, nie zawsze są jasne, ale to nie szkodzi.

Jestem pod wrażeniem.

Bardzo mi się podoba.

W tym wierszu jest jakaś taka swoboda, odrobina szaleństwa, której zawsze poszukuję. Coś poza formą i poza treścią, coś jeszcze, co samo w sobie przyciąga i intryguje. Brawo.

Och, naprawdę wspaniały. Jeden z najlepszych jakie tu od jakiegoś czasu czytałem. Jeden z najlepszych jakie wogóle ostatnio czytałem. Porywający.

Dzieki

PrZeMeK Z. --> Moze z tym rytmem pod koniec to dlatego, ze zaczelam sie zastanawiac, a nie po prostu pisac Bez Przerwy.

A cala chaotycznosc wiersza to tylko tak na wierchu... Bo tak naprawdę jest prosto i wszystko wydarzylo sie naprawde. No, teraz to pewnie zagmatwalam sprawe

Jeszcze raz dziekuje za kazda pochwale

Gratulacje Rookwood to chyba twój najlepszy wiersz jaki czytałam. Ma coś w sobie. Tą lekkość i swobodę. Ma polot. Naprawdę świetny wiersz.