Naiwna jestem
Choć z wyrachowaniem
Bo wierze we „wszystko”

To pojęcie
Mgliste i laurkowe
Jak sprawiedliwość
Ale istnieje
Rzadko i niezwykle
Wisi w przestrzeni

Ogarnięcie
To trudna sztuka
Pozbawić się
Miłych szczegółów
Istny masochizm

Bo gdy ktoś zapyta
Co kochasz?
Co lubisz?
Odpowiedź „wszystko”
Irytację wzbudzi

Ale to jest tak
Jak z „ jakby”
Albo „może”
Niepewność
To urocza cecha
Od lat tysięcy
Pisze się przecież
O mocy zdziwienia

To bardziej pomysł,
niedopracowany, a rytm jakoś nie chciał współpracować

No, nie padlam na poczatku na kolana, chociaz pomysl rzeczywiscie jest (mnie zawsze irytuje, kiedy z pomyslem nie wychodzi mi genialna otoczka, jaka chcialabym mu dac), ale koniec, ostatnie 5 wersow strasznie mi sie podoba, dawno nie czytalam slowa urocze w wierszu chyba (a poza tym to takie ladne i w ogole szalenie mi sie podoba)

Przeczytalam jeszcze raz, podoba mi sie cale.

A mi się szalenie podoba słowo "szalenie".

W przeciwieństwie do Rookwood, mnie końcówka średnio przypadła do gustu. Ładna, ale trochę mi nie pasuje do reszty. Nie wiem czemu.
Reszta wiersza bardzo ciekawa, może faktycznie mogłaś ją ubrać w lepsze słowa, ale i tak jest dobrze.
Pierwsze cztery zwrotki tworzą wspaniałą całość, którą z zainteresowaniem przeczytałem. Gratulacje.

Tylko błagam, "irytacjĘ"!

Również przeczytałem jeszcze raz. Ostatnia zwrotka coraz bardziej pasuje.

moim zdaniem naiwne bardzo
ale chyba o to chodzi, nie?

A ja widzę za dużo związków z 'wszystko' Szymborskiej, dlateog nie moge oceniać obiektywnie.

Czyli mój wiersz jest plagiatem tak?!
Podaj mi proszę link do tego wiersza Szymborskiej bo jakoś nie mogę go znaleźć a chciałabym ocenić jak dużo jest tych "związków"

Ja na szczęście widzę tylko jeden "związek" pomiędzy moim wierszem a pani Szymborskiej- temat. Reszta jest zupełnie inna. Chociaż kojarzyć się faktycznie może
pozdrawiam