...

nie bardzo, w porównaniu z tym co napisałaś przedtem
banalne, ale jest kilka ładnych wersów.

z tego mogło by powstać coś ładnego

Mam jedno pytanie: czy PS. też należy do wiersza?

Ładny, ładny, nie powiem. Może nie idealny, ale ładny. Podobało mi się bardzo to:

oraz

Zwłaszcza to drugie. Pierwszy wers tego fragmentu mnie zaskoczył, a jego dalsze rozwinięcie tylko dodało mu uroku.
I puenta mądra. No cóż, uroki bycia z poetą.
Udało ci się napisać dobry wiersz, Rookwood. Nie masz się czego wstydzić.
Tylko początek wydał mi się banalny. Ale trudno.

PS nie nalezy do wiersza. To tylko rzucona uwaga, tak po prostu, publiczne wyzalenie sie

Dziekuje za pochwale

wybacz, ale juz na poczatku doznałam skurczu szczęki
facet w sztruksach źle mi się kojarzy
nic na to nie poradzę
nie mogę obiektywnie ocenić
bo widzę faceta w szerokich sztruksach
z łysą pałą
pustą kompletnie
w autobusie
i bez zeba na przedzie.

Lilith - Sztruksy tak Ci sie kojarza?! To musi byc okropne Ja tutaj widzialam jakies mlodego intelektualiste w czarnym swetrze i bezowych sztruksach, z roztrzepana fryzura i rozwiazanymi sznurowkami. A to nader przyjemna wizja

bo nie widziałas nigdy kolesi jezdzacych moimi autobusami
szerokie sztruksy spięte czarnym paskiem ze srebrną klamra i zaportkowany podkoszulek.
łuuuuuuuuh.

Ze tez roznice miedzyregionowe sie daja we znaki nawet w poezji

Ja noszę brązowe sztruksy i czarny sweter. Sznurówek też nie wiąże, bo mam za daleko do ziemi.
Bardzo podoba mi się wiersz, jest taki fajny i przede wszystkim widzę to wszystko oczyma wyobraźni, co oznacza duży plus dodatni

A jestes mlodym intelektualista? Wlosy roztrzepane?

A tutaj nic takiego, ale nie mogłam się oprzeć, nawiązanie do mojej kochanej szminki w kieszeni Poswiatowskiej:

Lubił ostro zatemperowane ołówki.
Mówił, że tylko takimi potrafi
Oddać kolor moich oczu na papierze.
Rysował mnie często, gdy czytałam książkę,
We włosach z wstążką.
Palce miał zawsze całe w graficie,
Zostawiał ślady na mojej szyi.

Od tamtej pory noszę w kieszeni temperówkę,
Bo przecież nigdy nie wiem,
Kiedy zechce mnie narysować,
Mnie i stąpającą po niebie ziemię
Ostro zatemperowanym ołówkiem.

Wg mnie, drugi dużo lepszy. Pierwszy...niby jest kilka ładnych zwrotów, pointa delikatnie ładna, ale mimo wszystko jakiś taki jest...nie wiem.Banalny trochę.Nie dlatego, że odszedł, tylko dlatego, że jest parę zwrotów strasznie pospolitych, nie wywierających żadnego wrażenia-ale nie w pozytywny sposób, nie stanowiących tło, tylko właśnie przeszkadzających. Och, znowu nie umiem powiedzieć.

A sztruks oczywiście do pary z brązowym albo rudym swetrem, w okularach, zamszowych butach(zawiązanych), brązowym plecakiem i wyjątkowo sympatycznym uśmiechem.I herbatą w termosie.; )