Droga do nieba


Płaczę krwawymi łazami
nad rozlanym mlekiem
Zamieniam banał w tragedię

Jeżdżę po świecie tramwajem
Szukając otwartych drzwi
Pięknie namalowanych

Chcę dostać się do świata
innego, fikcyjnego
Lepszego, szczęśliwszego

Tam nikt nie morduje
duszy zabłąkanych
słowami, wspomnieniami

Mi też jakoś nie pasuje. Z resztą rano nie mam nastroju na czytanie wierszy.

Nie podoba mi się, niestety. Banalne. Być może byłby lepszy, gdyby dodać rymy i jakąś rytmiczność. Z doświadczenia wiem, że początkującym wierszopisarzom rymy pomagają.
No i literówki są w poezji niedopuszczalne.

Jakbym była wredna, ale to już naprawdę wredna, użyłabym Twojego wiersza przeciwko niemu samemu.
Ale dziś nie jestem.
No więc - wiem, co chciałaś przekazać. Ale nie wyszło. Krwawe łzy, zgubione dusze i podniebne tramwaje jakoś mnie nigdy nie chwytają za serce. I w tym wypadku też inaczej nie jest. W wierszu nie ma "melodii"