przy dźwiękach zdartej


piosenki
i blasku świec znajomym
przyjaźnię się ze łzami
z

nudów

wącham to
czego nie ma

udaję jej

głos
aksamitny

płaczę razem
z wiolonczelą

jak wtedy


skulona na ziemi
pod smutnym okiem
mroku
i ręką

przyjaciół

Efff... Wspomnienia...
To jest dobre -

i Ty o tym wiesz...! Prawdziwość zawsze jest tak melancholijnie

nadziejna... Powtórzę się - ja śpię w jego koszuli, Ty czujesz jego

zapach...
Niech Ci będzie nadziejnie i skrzydlato - bo świat jest

piękny...! Nie ważne, że nie zawsze dobry, że często bolesny - piękny

jest i tak...!
"Show me heaven" - to właśnie robisz...

Wyzwalasz moje wspomnienia - niekoniecznie te dobre, ale wiecznie i

niezmiennie prawdziwe i ubogacające mnie...

świetny wiersz. gdy sie go czyta to czuje

się coś hmmm... nie wiem jak to opiasać.
mam nadzieję, że zamieści tu

jeszcze nie jeden swój wiersz.
pozdrawiam i życzę weny

nom, przymierzam sie jeszcze do jednego

czxy dwoch..(:
no ale jak narazie chyba tez nie mozesz narzekac na ilosc

moich wierszy tu ;P
(chyba ze na ich nadmiar^^)

no fakt, zwłaszcza, że większość jest na

prawdę dobra ^^. tyle, ze ostatnio jakoś tu malo nowych wierszy

*_*
Nie mam slow.... [z

podziwu]
Pozwol, ze nie skomentuje, tylko przeczytam go jeszcze raz...


Nie potrafie opisac czegos tak pieknego...
to jest cudne...