Przyodziania w paciorki
Zagubiona dusza
Poszukuje swej ścieżki
Ścieżki życia
By śnić w
przestrzeni
Ucieka z tąd
By kochać
Zamyka przed wami swój
świat
Chce być tu, by poczuć
Dziecince szczęście
Ma już dość
Rozwija skrzydła
By pofrunąć w dal...
Pragnie całować gwiazdy
Śnić znów
Przy świetle księżyca...
Bardzio się starałam... Mam
nadzieję, że się podoba.
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/biggrin.gif'
border='0' style='vertical-align:middle' alt='biggrin.gif'
/>
PS> To trochę autobiograficzny wiersz...
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/wink.gif'
border='0' style='vertical-align:middle' alt='wink.gif'
/>