jego zawiłości
oglądałam

niebo
przez pryzmat moich uczuć
zapomniałam że
czekam na

ciebie

poczułam że przyszedłeś
sam, bez zaproszenia
zaznaczyłeś

coś spojrzeniem
potem zgrabnie wycofałeś

się

niezdecydowanie
wahając się miedzy namiętnością
już utartą

w moich oczach
a niezbadaną beztroską

wybrałeś

kłamstwo
niedopowiedziane
powściągliwe
omijanie własnych

pragnień...

wybrałeś...?

niezwykle trudny wiersz...

nie wiem,

czy zrozumialam go wlasciwie...
zrozumilam go na swoj

sposob...

podoba mi sie, aczkolwiek czytalam lepsze Twojego

autorstwa...

czekam na jeszcze

w sumie ten wiersz jest trudny,

racja
nie wiem czy mozna go zrozumiec wlasciwie
[ale to dobrze wg mnie

- kazdy rzumie jak chce]
bo on opisuje, w metaforyczny co prawda sposob,

ale konretna, rzeczywista sytuacje..
ale mozna w tym widziec oczywiscie

takie przenosnie i to co sie dzialo emocjonalnie - tez prawda

Wiesz, ten wiersz jest bardzo

dziwny..

Trudny i gleboki, zapada w pamiec, a po chwili nie umialam

juz go sobie przypomniec...

zakonczenie wiersza pytaniem bylo bardzo

trafna decyzja...
stwarza to efekt nie pewnosci na koniec, i pewnie taki

byl Twoj zamiar...
Zastanawia...

mimo wszystko czekam na inne

wiersze...