Wierszyk niezbyt dobry, ale jakoś

ostatnio mam wenę, więc piszę... Wiem, że zawsze mi powiecie co jest źle i

że będę się mogła poprawić. Na to i teraz liczę
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>



Piękno się nie waha
Piękno ma długie

włosy
i suche oczy

Afrodyta rozczesuje loki

Piekno ma

maskę ze złota
i posrebrzane uczucia,
które trącone
wydają

sztuczny, metaliczny dźwięk

Afrodyta odkłada szczotkę

Piękno

zawsze wie czego chce
Uśmiecha się stalowo
Krzyczy szeptem

drzew
Nagina świat do smukłych stóp

Afrodyta uśmiecha

się

Piękno drży przed świtem
otulone zimną

kołudrą
ideałów

Afrodyta przegląda się w lustrze

Piękno

ucieka przed nożem
chorób boi się panicznie
Nienawidzi

starości

Afrodyta zamyka oczy

Starość jest niema i

pokruszona
pajęzyną zdarzeń
oplata twarz.
Starość ma oczy łzawe

i
uczucia delikatne
jak krople deszczu.

Afrodyta odchodzi.

wychwycilam pare literowek, ale nie bede

pisac gdzie to i co to, bo zapomne co chcialam napisac wazniejszego=P
i

to o niebo wazniejszego^^

hm.. tresc, ciekawy temat
o

'pieknie', ktore jest takie ze i tak przegra ze staroscia

druzgocząca boskie rysy i zdrowe wlosy..

przede wszystkim, temat

swietnie ujety
ja w tym widze jakas taka.. groze i stary zamek

(czocha^^=P)

i ta kompozycja.. to jak film o sztucznej pieknosci

istnie z jakiegos horroru przeplatany co jakis czas krotkim, jasnym, a

jednak mrocznym i tajemniczym obrazkiem slicznej Afrodyty przed

totaletka..
bosko, po prostu b o s k o , przypadl mi do gustu bardzo,

jak widac=))

*_*
Śliczności. Forma rewelacyjna. Treść

równie dobra. No palce lizać=)
A literówki wybaczam=P

Bardzo ciekawy wiersz...

Nie jest

banalny, a to bardzo dobrze...
Jestem pod wrazeniem pomyslu i oczywisie

wykonania...

gratuluje serdecznie...

Jak Ty to robisz, że zawsze mnie podcinasz z nóg?

Wzruszyłam się =)

Piękne to piękno... a nawet najpiękniejsze