***

biegnę po

lesie
kaktusów
z oczami mokrymi

krwią

krwią

cierpień
bliskich
krwią ran
zadanych
krwią...
spływającą po

nadgarstku

i duszy



Nie wiem jak to odbierzecie...

to tylko moj wiersz...

ladnie naprawde chociaz i dziwne

Ano, dziwne. Ale dziwne, znaczy również tyle co ciekawe. I taki tez był ten.. utwór. Sympatyczny. Hah, no tak sympatyczny, ale jeśli chodzi o ogólne wrażenie.. bo treść mało sympatyczna.

Hmm...
{nie przeszkadzać, Cail kontempluje wiershaXD]

Podoba mi się. Jest w nim jakaś prawda, i dzięki tej prawdzie wiersz nabiera olbrzymiej gębi. Naprawdę mi się podoba.
Tylko wymyśl coś zamiast lasu kaktusów.
To jedno mi się tylko nie podoba...

Hmmm... W zasadzie to na tle ogółu to te kaktusy tak nie rażą^^.
Ogółem b. dobry wiersz...

nie wiem, czy dobry czy nie, bo się nie

znam, ale ten wiersz ma coś w sobie. to wiem na pewno. jakąś prawdę,

tajemnicę. coś w nim tkwi. wszystko ma ukryte, symboliczne znaczenie.


podobało mi się.

Chyba do mnie nie dotarł... coś mnie gryzie =) no nie wiem... może jestem chora, albo co ale nic w nim nie widzę... a wiem, że stać Cię na więcej... i to dużo więcej =)

tak... zgadzam sie z Muszka... ale nie

uwazam ze jestem chora ^__^
moze mnie sie wydaje banalny, bo sama pisalam

duzo w podobnych klimatach...
jednak to nie jest to cos, czego szukam...