śpiewaj aniele
nieco wyświechtane
fantazje majaczą w
pustych niebieskich
dźwiękach skrzypiącego śniegu

usycham na wietrze
spalonych nadziei i
karmię zmęczone ptaki
śpiące pokornie w dłoniach

powiedz mi ciszę
wytrąć ołówek z ręki
pocałunkiem o brzasku
w południe północ

nie tylko we śnie
pomylonego motyla

zabłąkaj
otuchę



:)

tematy z Twoimi wierszami powinny byc automatycznie zamykane.
bo nie da sie Ich skomentowac.

Kasia, cudownie.
Coz wiecej moge powiedziec.

zmuszasz mnie do powtarzania się ;P

niesamowite jest to, że można ciągle pisać, pisać i pisać.. ciągle inaczej i równie ciekawie, tak samo wspaniale. potrafisz niezwykle zaklinać emocje i uczucia w słowa.. a nie każdy potrafi. każdy Twój wiersz jest taki świeży..

Wiersz jak reszta piękny jeżeli chodzi o słowa, styl. Ale nadal nie widzę tu oprócz emocji nic ciekawego. Ot, taki sobie zlepek ładnych słów. Tylko do podziwiania, nie do zastanawiania. Cóż, wolałabym to drugie.

Bardzo ładnie, Vampi... tyle razy już ci to mówiłam... Ale mi także czegoś tu brakuje... Nie, nie emocji... Nie wiem czego... Ale to jest na tyle niewielkie, że wcale mi nie odbiera przyjemności czytania twojego utworu Pisz, Vampi, pisz, bo jesteś jedną z tych osób, na której wiersze zawsze czekam z niecierpliwością

ładnie. Wywołuje dużo uczuć... prawdziwe... ale uderza mnie to, że cały czas piszesz o jednym a mianowicie o miłosci... czasami jakies urozmaicenie sie przyda

A mnie to nie rusza. Ciągle ta sama

składnia, rozkład, pomysł.

Pragnę czegoś nowatorskiego, a nie znowu

takie coś..

Wszystko do przewidzenia.

zachwycił mnie,

poprostu.

namalowałas coś słowem, z duszą. coś tak pięknego, że chce

się to czytać i czytać i czytać.


gratuluję.