Oto moja (załosna ;D) próba napisania

wiersza o Syriuszu

Szary grób
zalany chwałą i odwagą
a na nim

białe kwiaty
pochylające się
ku podeptanej ziemi...

To twoi

przyjaciele
niezatarte ślady zostawili
a łzy ich wsiąknęły w twe

ciało
Syriuszu,
pod czarną niezapominajką urodzony
pozostań w mym

sercu
do chwili,
gdy spotkają sie nasze spojrzenia...

Szary

grób
zalany miłością i pamięcią
a na nim czarne kwiaty
wnoszące swe

płatki
ku niebu...

src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/cry.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='cry.gif' />

tyle powiem

(i to nie mialo znaczyc ze to jest zalosne).

Nieźle poradziłaś sobie z formą i stylem.

Tylko mi jedno zgrzyta. Nie zgadzam się z treścią. Łapę, owszem lubiłam

umiarkowanie, ale bohatera w nim nie widzę żadnego. Awanturnik, pieniacz i

warchoł.
Nie wiem doprawdy dlaczego pośmiertnie zapanowała taka moda na

niego.

No cóż... Ja uwielbiałam Syriusza od

początku i uwielbiam go nadal. Dzieki za pochwale

Heh ciekawie...
Chociaz wiersz dla

postaci z ksiązki nie jest w moim typie.
Ładne metafory...
Tylko

wlasnie to mnie razi...

no właśnie, mi też dziwnie komentować

wiersz mówiący o postaci książkowej. wiadomo, że takie uczucia, nawet w

najpiękniejszych słowach, nie będą nigdy tak żywe jak te skierowane do osób

z krwi i kości. dlatego... no, ładnie jest. ale nie dla mnie.

polecam

inny temat, Ciriś =)

Jak dla mnie swietne... szkoda tylko ze

nie czuje w nim Syriusza...

Zgadzam się z Emily...
Wiersz jest

bardzo ładny, ogromnie mi się podoba. Tylko nijak nie mogę go dopasować do

Syriusza. On w moim wyobrażeniu jest po prostu zupełnie inny!