Na drogę białą, skieruję swe kroki
Na

drogę piękną, gdzie nie dochodzą mroki
Gdzie On swą cudną siedzibę

posiada
Gdzie On miłość nad wszystko przekłada

Tam nie dosięgnie

ból i niepożoga
Tam nieśmiertelna stanie ma noga
W świecie pełnym

blasku i pamięci
W świecie do którego wszystko zachęci

W nim

aniołowie swą wolność ucztują
W nim duchy wszystkich nas świętują
W

błękitnym niebie na nas czekają
W błękitnym raju bramy otwierają

Takie prawdziwe- ładne.
Zawsze

podziwiałam gdy ktoś do swoich wierszy stosował rymy.
Nadal podziwiam.

Wyszło nawet dobrze.

Tekst przemawiajacy, przyejmujacy.
Gratuluje


src='http://www.harrypotter.org.pl/forum/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>

z wierszem jedno mi się

kojarzy:
delikatność. Taka... mgiełka, spokój i jakaś taka łagodna

pogoda.
Rymki ujdą w tłoku, chociaż czasem niemiło dźwięczą w

uszach.
Ale ogółem - podoba mi się. Debiut niezły. Wiersz pierwszy i mam

nadzieję, nie ostatni
src='http://www.harrypotter.org.pl/forum/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>

ja to inny jestem, nie podoba mi się.

maniera, którą widzę już wszędzie i której bardzo nie lubię. poza tym nie

wiem jak to jest z Bogiem i drażni mnie ten temat. jeden wiersz o ateiście i

wierzącym napisałem [niektórzy twierdzą, że był to dialog] i jak dla mnie

starczy. niezbyt mi temat wszedł.

Mnie też coś nie leży. Niby ten wiersz jest

ładny (tak, ma w sobie coś), ale tematyka do mnie nie trafia.
Ale to o

niczym nie świadczy, po prostu czuję się, tak że nie mogę się w to wczuć.

Może jak przeczytam za kilka dni moje odczucia się zmienią...

nie podobają mi się rymy. wyglądają dla

mnie tak jakbyś najpierw je wymyślała, a dopiero potem resztę wersu.


sama treść też mi się nie przyjęła. dla mnie ani przemawiający, ani

przejmujący. może temat niebanalny, ale z wykonaniem- gorzej.

mimo to

pracuj. będą z Ciebie ludzie ;>