No dobra, byłam smutna, zawiedziona, bardzo

rozczarowana i chyba sama do końca nie wiedziałam, co o tym wszystkim

myśleć. No ale niech będzie...

Ty. Twe oczy były jak niebo,
A

włosy miękkie i rozkoszne
Twój dotyk oddalał nieuchronne piekło
Z Tobą

cierpienie było radosne

Pomiędzy przyjaźnią, a miłością
Od

początku czasu do końca trwaliśmy
Druga zbyt blisko graniczy z

zazdrością
Pierwszą się nigdy nie nasyciliśmy

Te wersy, które

pomogłeś pokochać
I te struny, na których grać mnie uczyłeś
Dziś mnie

nie cieszą, mogę tylko szlochać.
Czy nie zrozumiałeś? Nie

zauważyłeś?

Muzyka, przy której niegdyś moja dusza
Tańczyła, do

Ciebie na oślep biec chciała
Dziś nawet blady cień szczęścia

zagłusza
Jak kropla rozkoszy – wiecznie za mała

Te dni są

teraz jak bolesne piętno
Wypalane na nowo przy każdym

wspomnieniu
Gdzie życie, co wraca, gdzie całe piękno?
Pamięć coraz

głębiej topi mnie w marzeniu

Hmm...zdecydowanie ostatnia zwrotka jest

najlepsza

Pozatym ten wiersz wydaje mi sie taki ech...osobisty
ja

sama szczerze powiedziawszy nie dałabym takiego wiersza na

forum.

Wiersz mi sie podobał...moze i w niektorych miejscach

banalny
nie tloumaczac nikogo, ale banalnosc jest czasami w porzadku


src='http://www.harrypotter.org.pl/forum/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>)
Chociaz jakos nie do konca jestem na

'tak'
Moze chodzilo o wiecej uczuc?
Albo nie bylo odpowiedniej

muzyki zeby wczuc sie w klimat?
Nie wiem...ale jakos nie do konca


src='http://www.harrypotter.org.pl/forum/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>

No, pozdrawiam :*