Zdarta skóra na palcach
Mokre stopy od

wiecznego biegania
Po trawie mokrej rosą
Chcoiaż stawiałam stopy

ostrożnie
Nie dotykałam cierni
To znowu twarz mam pełną

ran

Zagubiona w świetle
Odnaleziona w zamkniętej komórce pod

schodami
Przyłapana na modlitwie do aniołów
Odetchełam

ciężko
Zgasiłam w sobie to co było złe
Zapaliłam nową świeczkę

radości
Niech nie zgaśnie

<a w

słuchawkach...ciszaaaa>

Hm,ma coś w sobie...
Troszkę wypadam z

rytmu...Kurcze w pewnych momentach się gubiłam.
Ta komórka pod schodami

wydaje mi się prosta, a jednak...
Hm,no nie wiem...Coś mnie urzekło,tylko

problem w tym,ze nie wiem co...
Może to,że to o Aniołach =")

ta ogolnie anioly to bardzo modny temat

na wszysytko =)
ale wiersz mi sie podobal..
własnie temat dodal takiej

delikatności

Twój wiersz ma w sobie coś, co bardzo mi się

podoba, ale nie potrafię dokładnie powiedzieć, co to takiego.
Tak czy

inaczej uważam, że jest ładny.
src='http://www.harrypotter.org.pl/forum/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>

całkiem sympatyczny, chociaż czytałam

lepsze. odniosłam wrażenie, jakby nie niusł żadnego przesłania...

Powtorzenia w pierwszej zwrotce i to mnie

najbardizej razi.

Pozatym...jakos za oczywiste jak dla mnie.
Nie

lubie taki prostych wierszy, gdzie wszystko moge szybko wyczytac.
Szkoda