gdziekolwiek
w jakąś dziwną

otłchań bez tlenu
spadaliśmy
zahaczyłeś się o skałę
nie

przypadkiem

bez snu
jak wyczuleni na najmniejszy nawet

krok
będący niechcianym krzykiem ich pomocy
lepsi i

wybredni

tacy być mieliśmy
a teraz czuwam sama byle gdzie
ręce

krwawią niewiadomo czemu
mój płacz, mój płacz sam ze zmęczenia

cichnie

dlaczego jestem coraz bardziej sama
stojąc pośród

was?
pośród setek obojętnych spojrzeń...
bo tylko z tobą wyszłabym na

plus

dziwny deszcz nie dzwoni już o szyby
cisza przekrzyczy

najgłośniejszą muzykę
wołam do ciebie
nie wiedząc już

nic

razem...
niewypowiedziane nigdy słowo

słysze to recytowane specyficznym,

dziecięcym stylem

trzy czte-ry

wiersz wydaje mi się

schematyczny
a krzycząca cisza tylko to pogłebia...

w sumie, jest

po Twojemu
ja tak nie lubie, ale to kwestia gustu

Po Twojemu fakt...ale jakos nie do

konca
Zawsze lubilam Twoje wiersze
Ten mi sie nie podobal.
Wydal mi

sie za doslowny jak na Ciebie...

Ten nie, inne owszem

Psujemy się, co?
src='http://www.harrypotter.org.pl/forum/html/emoticons/wink.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='wink.gif'

/>

Przeczytałam cały wiersz. Nie drgnęło. Ja

nie wiem czemu. Może dlatego, że pod rubryczką autor widnieje Vampirka,

czyli ktoś, po kim się spodziewa sporych drgnień. Nie to, że jest źle. Bo

nie jest absolutnie. Gdyby napisał to jakiś nowicjusz powiedziałabym, że

wiersz świetny. Ale ja wiem, że Ty potrafisz napisać 3 razy lepiej.


Byłabym niesprawiedliwa, gdybym napisała, że kompletnie nic mnie w tym

wierszu nie chwyciło - bo pośród dość lekkich przeżyć

było: