Taki chwilowy wiersz... To pewnie dlatego,

że bardzo tęsknie za przyjaciółmi.



Bo to już nie czas


błyszczących ust
I nie miejsce na żywe usta
ani na iskrzące

oczy
Został sparaliżowany śmiech
I lęk, że nic się nie

znaczy

Nawet już łza nie wędruje
Tam gdzie jest potrzebna
O

paru rzeczach można zapomnieć...
Dlaczego tym razem jest trudno?

heh, rozumiem wiersz bo znam emocje jakie mu towarzysza.

tym razem trudno zapomniec, bo wcale nie trzeba.

nie chce mi się bawić w obiektywizm. a

może nawet w tej chwili mnie na niego nie stać. nie wiem i nie wyobrażam

sobie jakbym odebrała ten wiersz i czy by mi się podobał, gdybym stała

zupełnie z boku tego wszystkiego.

ale też rozumiem. podoba mi się jak

piszesz i o czym.