Czemu śmierć, jest śmiercią?
Czemu życie, jest życiem?
Czemu szczęście, jest szczęściem?
Ludzie tyle pytań mają,
Lecz odpowiedzi na nie nie znają,
A więc, poco je zadawają?

A mi się od razu nasuwa odpowiedź: "a po co ten wiersz, skoro pytania sensu nie mają, a wiersz jest jednym wielkim pytaniem..."?
Ciekawe, co by było, gdyby śmierć była życiem małe zamiesznie pewno...
A tak w kwestii interpunkcyjnej: czy przed "jest" na pewno powinny być przecinki?

po 1. Smierć jest śmiercią bo czym ma niby być? Tak juz musi być i juz.
po 2. Napisałaś: ,,A więc, poco je zadawają?" Zadają bo są ciekawi i mają nadzjeje że znajdzie isę ktoś mądry kto im to wytłumaczy

Doskonałe wytłumaczenie! Nic dodać, nic ująć. Podpisać się mogę i prawą, i lewą ręką

To raczej proza poetycka niż wiersz, filozofowanie I mówi się "zadają" a nie zadawają

Ale próbuj dalej. Moim zdaniem potrzebyjesz w wierszach troszkę więcej lotności i abstrakcji bardziej abstrakcyjnej (ćśśś.... wiem, że masło maślane, ale nie umiem tego wyrazić inaczej. TłumaczenieŚmierć jest po części abstrakcją, ale u Ciebie jest zbyt filozoficzna, a za mało wierszowa.)

Pozdrawiam

Właśnie miałam objechać z góry na dół. Ale co tam, zobaczyłam wiek i uznałam, że nie mam prawa się wyżywać. Bo może...?

E, nie wiem sama. Nie nazwałabym tego wierszem. Khem, w ogóle to popracuj nad gramatyką i interpunkcją. Gdyby był dłuższy, pewnie więcej bym mogła "wytknąć". Najpierw poznajemy dogłębnie język, później zaczynamy pisać, poźniej piszemy, dalej -- piszemy i dopiero po tym wszystkim pokazujemy swą twórczość światu (:. Ok?