nic

Jest osobiście i o to w tym chodzi - aby oprócz formy była żywa treśc, więc ciekawie było i przypomina mi sie moment gdy z zadowoleniem odkryłem, że mogę siedzieć obok Niej nic nie czując jakby już wszystko co miało minąć rzeczywiście minęło...

Na poezji się nie znam. Przeczytałam kilka wierszy i dochodzę do wniosku, że ten wcale nie jest taki zły. Ma klimat i w ogóle... Podoba mi się.

tytuł w ogóle obelżywy, od tego zacznijmy, więc od samego początku się zraziłam.
osobiste, rzeczywiście.
za osobiste.
do napisania w pamiętniku, albo niepodpisanym liście do sebastiana.
kto w ogóle widział używanie w wierszach imienia sebastian? jak kredą po tablicy to brzmi.
w niektórych momentach nawet ci ładnie szło, ale zbyt się dałaś ponosić emocjom, a to nie sprzyja wierszom, no, chyba, że się jest jednym z tych genialnych poetów.
mniej emocji, więcej ćwiczenia warsztatu i źle nie będzie.

no, tyle ze ten Sebastian nie zyje :]. i to wszystko w tym no, wierszu sie wiaze z tym, ze sobie umarl. popelnil samobojstwo scislej mowiac.