Przegryzione słowo kocham
krwawi mocno w moich ustach
milionem ran

w sercu chowa się
wciąż zdrowo
pustynna róża tłumiąca
maleńkie ziarnko zasiane
zupełnym przypadkiem

rozum skrada się cichutko
z klingą rozsądku
morderczym zamiarem
i strachem przed pustką
wypisanymi łzami na mojej twarzy


Podpowiedzcie mi tytuł

Edit: Inspirowane twórczością Rafała Wojaczka...

krwiste
niczym surowy stek

ale o wiele smaczniejsze

pomysłowo
i ładnie

Nie lubię takich wierszy i mimo całej sympatii do ciebie, Cailith, to nie mogę go przełknąć, bo kołkiem w gardle staje.
Krew, miliony ran i klinga zadają mi ciosy w poczucie estetyki.

Kochanie, chowasz się za zbyt pokolorowanymi zdaniami. Z Twojej strony potrzeba mi troszkę, troszkę więcej prostoty. Wiesz, że u mnie dla Ciebie zawsze poprzeczka jest wysoko :* Skacz, kochanie, bo wiem, że robić to potrafisz całkiem nieźle.