Ciebie chcę,
Nie mogę mieć,
Bo ty zawsze jesteś tak daleko.
Gdy pojąć chcę
Dlaczego nie?
Oddalasz się z kazdym krokiem.
Stoisz u mych drzwi,
lecz nie pukasz w nie
Nie jestes pewien czy to ta furtka.
Odchodzisz gdzieś w dal,
i pośród fal
znikasz z oczu mych.

Nie powiem ci,
jak bliski jesteś mi,
nigdy się nie dowiesz.
Nie chcę tak żyć
Bez Ciebie jest źle mi,
Bo ja kocham Cię...

Ty mnie nie,
więc po co łudzić się,
że bedzie inaczej,
wezmę nóż
przyłożę tu... i
Nie będzie już mnie...
Mej troski też,
ani mego zmartwienia.
Spokój już będzie tu,
Lecz... Nie będzie mnie...

Powiem wprost - nie podoba mi się.
Przede wszystkim - rymy.
Wbrew pozorm, wymagają ona bowiem sporego doświadczenia, wyczucia i talentu.
Rzadko komu i kiedy udaje sie wplesc je w lekki sposób, nie wprowadzając przy tym wrażenia przymusu, sztucznosci.
Młodym pisarzom, takim jak Ty, zdecydowanie tego nie polecam, bo - moim zdaniem- zwyczajnie ci się to nie udało.
Poza tym ogólny przekaz wiersza też niezbyt zachwyca.
Z pewnością nie jest szczególnie oryginalny, ani porywający.
U mnie bynajmniej żadnych dreszczy, czy refleksji nie wzbudził.
Nie wiem co prawda, jak Twój wiersz postrzegają inni - wg. mnie nie jest to nic specjalnego.

Mimo to zycze jednak dalszej weny
Może spóbuj bez rymów? :>

Niestety dramat.

Pisząc rymy tak
Odczuwa się brak
Jakby sensu i wogóle koncepcji
I czytanie wiersza
To duży wysiłek percepcji
Już nawet abstrahując wogóle
Że temat ujęty sztampowo
Chociaż chciałaś czule
I ten finał o nożu to już naprawdę
Musisz wiele wiele pracować i ćwiczyć formę
Bo rymy i rytm są totalnie niezborne
Ja mówie tak
A to mój ptak
Jak się zbudzi będzie znak
Tik tak tik tak.

Katon, pomyliles
wyliczanki

'idzie rak
nieborak
jak uszczypnie
bedzie znak'

co do wiersza
bardzo młodziutki
'zimowy'
latem raczej
takich nie spotykamy

ale to normalne stadium
rozwoju poety

także nie jest zle
motywacja

i zobaczymy

a avatar masz
jak Cailith