Wędrując wieczorem przez miasto srebrzyste
Gdzieś zgubiłem cały smutek, który wziąłem z domu
Powypadały mi gdzieś po drodze te wszystkie
myśli, szare i ciężkie jak ołów

Wszędzie dookoła widzę tyle dziewcząt
I czuję się jakby jutro miała skończyć się zima
Taki ruch, takie piękno otacza mnie zewsząd...
... całe zło świata to nie moja wina

O, ta która mnie teraz minęła
Jest chyba nawet ładniejsza od ciebie
Potwierdza to mrukiem pijak co zbiera
na wino, i wszystkie gwiazdy na niebie

Zamknąłem się, sam, z własnej woli, w więzieniu
Myśli o tobie, i złudzeń, i marzeń...
I rozumiem, nie możesz mi pomóc w ich spełnieniu
Lecz czemu tak chcesz by gnębiły mnie dalej?

Wszędzie dookoła widzę tyle dziewcząt
Może jest wśród nich ta, która mnie wybawi
Od smoków twoich i czarów, zła wiedźmo
I od wieży, którą-m sam sobie postawił.

Pierwsza!!!
Ilekroć czytam Twoje wiersze, Katon, zastanawia mnie, czy przelewasz na papier swoje uczucia, czy stwarzasz sobie bohaterów?
Wiersz jest ładny...




Bardzo ładny...

ALE


Nie jestem znawcą liryki, ale jako amator mogę kilka spostrzerzeń zapisać, a czy pan, panie Katonie się do nich zastosuje, to już panska sprawa. Wydaje mi się, że nie powinno się kończyć wersa słowem"wszystkie", kiedy dalej konczymy sens. To brzmii niezgrabnie.

ALE raz podmiot jest zmienny. Osobiscie nie lubie tego typu wahań w wierszach. Jesli deklaruje chęć zmiany toku sowjego myslenia, to neich nie wraca do przedmiotu cierpienia już w następnej zwrotce!
ALE to tylko moje male widzimisie.

Tak jakoś mi się smutno zrobiło...Podobna sytuacja mnie nęka...Ale podmiot w końcu będzie szczęśliwy...prawda?

Mary: Zakończenie wersu wyrazem "wszystkie" jest typowym przykładem przerzutni Normalny środek stylistyczny, pięknie posługuje się nim na przykład Mickiewicz.

Wiem, że w większości współczesnych wierszy interpunkcja jest dość dowolna, tutaj jednak jest kilka "usterek": przecinka nie stawia się przed "i", chyba, że w takiej sytuacji: , jednak dokładnie na odwrót niż jest . Wedle mojej wiedzy, powinno być tak:

Jeśli zaś chodzi o przesłanie, treść czy jak to sobie kto nazwie - trafia do mnie. Cholernie do mnie trafia. Dlatego lubię twoje wiersze Katon czytać.

Hmmm... Co do przecinków przed 'i' to faktycznie stosuję je 'niekanoniczne'. Naniosłem zresztą jedną poprawkę, ale troszkę inną.

Podmiot jest zmienny. Cóż, tak to bywa z ludźmi. Jedna myśl jest w stanie na chwile zmienić wszystko, a następna znowu przywraca do poprzedniego stanu...

nie no, ja przestanę czytać twoje wiersze KAton. Znów brat musiał podnosić mnie z podłogi, zalanego własnym moczem.

Czy my przypadkiem nie jsteśmy ukrytymi bliźniakami? Wszystkie wiersze twoje są dokładnie odzwierciedleniem moich uczuć w danych sytuacjach, a ten akurat pozwala mi sobie przypomnieć moje uczucia związane z pierwszą miłością. Jest jeden banał, ten o tym więzieniu, ale tak poza tym to świetne.

Fajny wiersz, fajny, aczkowiek przygnębiający...

Bądź optymistą! (taa... powiedziała dziewczyna, która ryczy jak jej się włosy nie układają...) I napisz jakiś wiersz o tym jaki świat jest piękny (przesadzam...) Czekam na kolejny wiersz