Zaduszki

Kazano Małgosi przynieść liść z cmentarza.
I wkleić do zeszytu
Na znak pamięci o zmarłych.
Małgosia nie miała listka
Ani grobu.
A nikt nie pytał Małgosi
Czy ma skąd wziąć listek.
Dlatego dostała jedynkę.
Dlatego płakała.
Za kimś
Kto umarł.

Nie trafia do mnie. Jakieś takie zbyt dosłowne a jednocześnie mało oryginalne. Jakbym znał już tę historię (nie mam pojęcia z czym, ale z czyms mi sie kojarzy).
Nie byłoby źle, gdyby nie końcówka. Jakby popsuła mi całą wizję. A może po prostu nie rozumiem...
Pozdrawiam!

Zaczęło się ładnie. Skończyło, niestety, dość banalnie. Szkoda, bo mogło to być coś naprawdę niezłego.

Zaczeło się ładnie. Ale pod koniec trochę zepsułaś. ;((( Zepsuła się cała wizja, taka trochę... banalna? Nie, może to trochę za ostre słowo. Ale koniec wiersza nie za bardzo odpowiada początkowi. Ale jest i tak ładnie.

Hmm
Ale jak mogłabym to zakonczyć inaczej?
Sihaja?Może jakas wizja?

Ja nie wiem, to Twój wiersz. Ale skończyło się trochę oczywiście i walnęłaś zakończeniem wprost. Ja to tak czuję. Historia może zostać. Ale daj czytelnikowi pomyśleć. Wiem, że gadać łatwo, trudniej zrobić. Też mam z tym problem, bardzo czesto - jak pisać prosto i nie wprost za razem. Bo "wprostem" (nie mylić z gazetą) trudno się żongluje.
To tylko moje zdanie, więc możesz się nie zgodzić

Mi się podoba, chodź nie umiem określić dokładnie dlaczego. Ja tam nie dostrzegam banalności, ani oczywistości. Ten wiersz raczej uświadamia mi pewną ważną sprawę.