***
ty chyba wcale nie widzisz
że pod okapem twych dłoni
wiję gniazdo
na stałe

może i nic dziwnego

w trzepocie skrzydeł i pisku
jaskółek nie można przeoczyć
a ja zupełnie cicho
tulę się
pod twój dach


***
rozpiętą na poduszkach
trzymam cię jak motyla na szpilce

ostatni trzepot i zamierasz
bez skargi


Ładnie proszę o komentarze. Niekoniecznie ładne.

drugie bardziej mi sie podoba
i zdecydowanie erotyk, całkiem dobry
pierwszy raczej nastolatkowy, ale bezpretensjonalny
no i fajnie, dawaj jeszcze

poza uśmiechem
nade mną pochylonym -
tak bardzo naga



na mojej skórze
najpiękniejsze liryki
końcem języka

końcówka jest zgrzytającą
ale fajnie, że taki temat podejmujesz

No i co ja mam napisać? Przecież ja nie potrafię być obiektywna w tym przypadku, zupełnie nie potrafię...

Z Estiejem się zgodzić muszę co do słodkości pierwszego wiersza, tyle że dla mnie to jest atut - pisaniu o miłości metodą krwawych metafor mówię stanowcze nie;) Cały się wiersz roztrzepotał i rozkwilił, zupełnie jak zakochane serce...

Drugi - gęsia skórka przez te 'międzywierszem' treści. Potem już tylko się ta gęsia skórka utrwalała.
Zawsze byłam pełna podziwu dla potrafiących napisać dobre haiku, a te tutaj to takie piękne perełki w oceanie dennych, które ostatnio czytałam. Lekkie i tak bardzo bardzo niewinne w tej lekkości, ale... Hmm. Napisałabym, że erotycznie rozbuchane:P gdyby nie były tak delikatne.
A, i nic mi tu nie zgrzyta, absolutnie nic, tym bardziej jestem... zagubiona. Człowiek sobie chciał pobluzgać, kulturalnie zmieszać kogoś z błotem czy coś, a tu się nie da, po prostu nie da;)

Kocie, nie zmuszaj mnie już, proszę. Jestem bezradna przy Twojej poezji...

Dziękuję... po japońsku, z bardzo niskim ukłonem dziękuję za to, że mi nie zwymyślano tych koślawych pociech. Cailith, Ty miałaś, draniu, komentować w sposób oficjalny, a nie prosto z mostu! Nie postarałaś się ani ani. Zapamiętam to sobie...

Noc

nie słucham krzyków świerszcza
próbuję sobie przypomnieć
jak powinna pachnieć pościel o tej porze

i ze wspomnień
wyławiam wiersz niezgrabny


Szczerze mówiąc, nie jestem pewna co do tego koślawiątka, ale polegam (polegnę?^^) na opiniach krytyków.

Jak to się nie starałam, jak się starałam, no!

I wreszcie się mam do czego przyczepić
Na moje skromne, niewprawne oko krótkowidza 'krzyków świerszcza' jest nie-takie. 'Świerszczy' brzmiałoby lepiej, no chyba że chodzi o świerszcza zapiecowego;)
A resztę wiesz już przecież:*
Głowa mnie boli, nie mam siły myśleć, wybacz...

Nic nie poradzę na to, że świerszcz był jeden, wyraźnie słyszałam. Przyczepiaj się do czego innego, za każdą konstruktywna krytykę jestem gotowa całować po rękach. Każdego. Metaforycznie:P

No popatrz, zero litości dla mojej główki biednej bolącej:P
Teraz przyszło mi do głowy, że w życiu nie słyszałam krzyczącego świerszcza:P Cykający, grający, pocierający odnóżami o odwłok - jak najbardziej, ale krzyczący?
Wiem, czepiam się, ale ja po prostu nie mogę tego oceniać, i dobrze wiesz dlaczego. No.

Afcależenie, krzyczał! Być może zamierzał tylko skromnie pocierać odnóżami o odwłok - Boże drogi, jaka ty jesteś prozaiczna - ale mu nie wyszło. Efekt pocierania odbijał się od ścian bloków i wierz mi, nic innego nie było słychać w pokoju.

Drugi z dwoch pierwszych jest przenajgenialniejszy. Na zadnym innym nie moglam juz skupic uwagi. Cudny. Bezwzglednie dziala na wyobraznie

ciężko wydobyć wiersze z tych czułości sypanych autorce
Noc mi się bardzo podoba (zwłaszcza fragment z pościelą), z wyjątkiem drugiego członu, który imo jest tu zupełnie niepotrzebny.

Zmiana repertuaru, ale tylko chwilowa. Zresztą to haiku jest o wiele starsze.


mój kot przed oknem
nienagannie ubrany
rozmawia z nocą

Łe, no mnie się podoba. Ja tam nigdy nie umiałam tak w jednym zdaniu elegancko wszystkiego streścić.
Przede wszystkim: subtelne. Nie wali po oczach "krwią serca mego krzyku" ani innymi kwiaciskami. A to się ceni. Bardzo, bardzo.

bure i czarne
prężą się grzbiety dachów
w słońcu południa

Ponumeruję sobie dla łatwiejszego komentowania.
I - uroczy, zwłaszcza pierwsza zwrotka urzekająca. Już ten wiersz przekonał mnie do Twojego stylu. Jeśli pozwolisz, być może użyję go kiedyś niecnie w celu wysłania go komuś (z zaznaczeniem autorki, rzecz jasna )
II - króciutkie i zapewne dlatego takie dobre. Bardzo plastycznie malujesz sytuację, a przy tym bardzo poetycko.
III - wydaje mi się słabszy, ale trzymasz poziom. Może po prostu nie mam nastroju na tematykę? W każdym razie z pewnością ma "sypialniany" nastroj. Ładne.
IV - jak pisała Lilith, końcówka trochę psuje ogólne wrażenie. Ale czuć tęsknotę i to jest ładne. Być może dzięki formie haiku, ale czytając Twoje wiersze ciągle mam przed oczami japońską chatkę z przejrzystymi zasłonami i płonącym na kominku ogniem, a za oknem kwitnące wiśnie. Bardzo przyjemnie tak sobie odpłynąć.
V - ma inną, ale równie ładną atmosferę. Przywodzi mi na myśl kota przebranego w cylinder i frak Całkiem ładne, choć podoba mi się mniej od poprzednich.
VI - a tu tylko ładna metafora (animizacja? Wszystko jedno), bo nie przemówił do mnie. Ładna scenka, ale już tak nie porusza.
http://forum.freeware.info.pl/gry/dirt.html
Cóż mogę rzec - ogólne wrażenia jak najbardziej pozytywne. Uroczy styl i miłe wiersze. Gratuluję.

Dziekuję bardzo jak miło przeczytać coś tak konkretnego...
Co do nr 1, obawiam się, że nie mam prawa sama dysponować tym wierszem - niech się wypowie ta, dla której był pisany, o ile się raczy pojawić

A co ja mam do Twojego dysponowania, hmm...? Ja jestem tylko wdzięczną adresatką Na wszelki wypadek oczywiście zezwalam na niecne użycie tego wiersza celem wysłania go komuś Z zaznaczeniem Autorki, rzecz jasna;)

Kotko, haiku mi się strasznie podobają, te dwa ostatnie, i konkretniej Ci nie napiszę, bo ja konkretnie o poezji nie umiem... :*

Fajne. Podobają mi się



mój kot przed oknem
nienagannie ubrany
rozmawia z nocą
Najfajniejsze.