Pracownik pracuje
Hodowca hoduje
Włóczęga się włóczy
Nauczyciel uczy

Zima wciąż mrozi
Taksówkarz ludzi wozi
Lato słońcem grzeje
Niepewny ma nadzieje

Profesur umie wiele
Ksiądz modli się w kościele
Psy nadal siedzą w budzie
Wciąż umierają ludzie

Pod miotłami siedzą myszy
Oko widzi, ucho słyszy
Ręka wisi, noga chodzi
Obserwator wzrokiem wodzi

Pijak białe myszki widzi
Przy parkanie stoją Żydzi
Ksiądz na ateistę pluje
A ja to wszystko opisuję

oryginalnym jesteś twórcą.

polubiłam Twoje pisanie
za umiejętne operowanie 'granicą' banału.

a nawet samym banałem.

miło się czyta,
ale uważaj,
szybko się tu
nudzimy monotonią
=P

Skojarzyło mi się, przepraszam, z takim nieco wulgarnym wierszykiem wpisywanym niegdyś do pamiętnikowych kajecików, zaczynającym się od słów "Ptaszek sobie leci z dala". No, ale to moja czaszka niewyżyta tak pracjue

Wiersz niezły, ale bez rewelacji. Chwilka na przeczytanie, na uśmiech, druga na to, żeby wyleciał z głowy. Ale miły mały moment

Zmieniłabym ostatni wers n a 'Ja to wszystko opisuję'.
Popieram Sihaje- wierszyk, choc ladny, nic nie zostawia.
Ale nie zawsze musza.
Pozdrawiam:)

Ja też nie mogę się opędzić od róznych wulgarnych i prostackich wariantów, ale to fajnie. Fajnie, że sobie tak piszesz.