HURRA NOWY ROZDZIAŁ!!
Trochę to długie i bardzo dobrze, bo lubię długie teksty. Nie poszedłes tylko na ilość tekstu, ale także na jakość i dzięki Ci za to. Co prawda pogubiłam się na końcu, ale ja jestem strasznie niekumata, więc nic dziwnego. Mam nadzieję, że moja wypowiedż jest choć trochę zrozumiała(mam gorączkę i co za tym idzie starciłam zdolność układania sensownych zdań)

Współczuję, Arwenko.

A w czym konkretnie się pogubiłaś? Chętnie odpowiem na wszystkie pytania. No, może oprócz "Kiedy następny rozdział?", "Ile jeszcze rozdziałów do końca?" oraz "Co się wydarzy w kolejnym rozdziale?".

Nawet nie wiecie, jak się musiałem nagimnastykować, żeby wkleić ten rozdział przez upływem obiecanego terminu...

Od tego momento do końca się pogubiłam. Nie jestem pewna, ale czy oni nie przypominają sobie wcześniejszych wydarzeń? Tylko, że coś mi nie pasuje z tym statkiem, bo żadnego statku nie pamiętam. Wychodzi mi na to, że w tym fragmecie przeplatają się wspomnienia Harry'ego i Luny i ich sobowtórów, ale nie jestem pewna czy o to chodzi...

Nie miałam zamiaru pytać o to kiedy będzie nowy rozdział, albo o jego treść. I tak podziwiam Cię, że wkleiłeś tyle i to na czas.

P.S. nie ma czego współczuć, choruję mniej więcej co miesiąc, więc 39 stopni gorączki nie robi już na mnie wrażenia(pomimo faktu, że trochę ciężko mi się skupić)

Aha, tutaj. No więc w tym fragmencie są tylko wspomnienia sobowtórów. To właśnie oni płynęli w tej wizji statkiem, oni kochali się w lesie itd. A wyrażenie "ten inny Harry i ta inna Luna" na końcu oznacza "naszych" Harry' ego i Lunę. Pisząc "obrazy tego, co już było" miałem na myśli całą drogę sobowtórów przez Zakazany Las i dotarcie nad morze, bo to działo się już dawno.

Mam nadzieję, że teraz się odnajdziesz.

P.S. Tym bardziej współczuję. Chorybzda!

Akurat wyrażenia "ten inny Harry i ta inna Luna" zrozumiałam. Dzięki za wyjaśnienie, teraz już rozumiem.
<przerzucam się na jednolinijkowce>

Ahhh, przeczytalem ;P Za duzo nauki mialem w tym tygodniu by móc na spokojnie i przeczytac... Są literówki takie ze nie zauwazyl bys piszac w wordzie bo dzialaly jako normalne wyrazy, nie chce ich teraz szukac bo tekstu jest od groma... Noo, wiec teraz kolejne 2 miechy czekania na rodzial ;P mam nadzieje ze do konca roku sie wyrobisz ;P Pozdro i nie daj sie wypadajacym klawisza z klawiatury przez to pisanie ;P

Cieszę się, że przeczytałeś. A mógłbym uprzejmie prosić o jakieś wrażenia, opinie? No wiesz... tak krzyczałeś o kolejny rozdział, a teraz nie masz o nim nic do powiedzenia?

Ludzie - piszcie, co było dobre, co było złe, co was zastanawia! To mi naprawdę bardzo pomaga!

A na kolejny rozdział nie będziecie czekać dwa miesiące. Znacznie krócej. Możecie być tego pewni.

Aha - Kedos, poszukaj jednak choć kilku literówek. Niekoniecznie teraz, jak znajdziesz czas. Jeśli bedę wiedział, gdzie robię błędy, będę mógł z nimi walczyć.


Malamando - to nie moja wina. To forum robi to automatycznie, uznając za przekleństwo. Być może Siła Wyższa (administrator) coś z tym kiedyś zrobi.

UWAGA - do wszystkich: jeśli znowu ktoś będzie się upominał o kolejne rozdziały, a potem nawet słowem nie skomentuje wklejonego tekstu, ogłoszę bunt i wklejać przestanę! Tak jest! Za moją ciężką pracę coś mi się chyba należy, nie uważacie?

Mnie wkurzaja ogolnie te sny... Są mało ciekawe... NAwet nie czytajac ich wiedzialo co sie dzieje... A co do szukania literówek... Czlowieku... przez tego kolosa 2 raz nie chce przelazic... chyba ze bede mial czas

Hm... Nikt cię nie zmusza, żebyś czytał fragmenty, których nie lubisz, prawda? Twój wybór. Tyle że sądziłem, iż jeśli ktoś czyta fanfik, to dlatego, że to lubi, a nie z obowiązku, omijając co nudniejsze fragmenty.
I przykro mi, że sny i wizje ci się nie podobały. Ja uważam je za jedne z bardziej udanych fragmentów, a niektóre naprawdę lubię. Ale przecież nikt nie musi myśleć tak jak ja, prawda?



Owszem, masz rację. Tyle że nie wszystko w opowiadaniu musi być takie, żeby "się działo". Czasem warto zatrzymać się i po prostu poczytać coś spokojniejszego; te fragmenty w założeniu miały budować nastrój.
Nieprawda, że nie mają znaczenia. Mają. Wizje sprawiają Harry' emu poważne problemy, można by rzec, że zaczyna się to stawać niebezpieczne. A treść snów jest kluczem do zrozumienia, jak się ich pozbyć. A Harry ma mało czasu.

I powiedzcie - czy nie jest przyjemnie od czasu do czasu poprzebywać z innym, tak odmiennym od Harry' ego bohaterem?

Domagasz się komentarzy więc masz
Co prawda jestem dopiero w połowie, ale...
Cóż...
Podoba mi się Twoja umiejętność kreowania magicznego nastroju. Czytając Twoje opowiadanie - najlepiej w środku nocy, przy słabym migotaniu monitora i kufelku piwa - czuje się po prostu ten mroczny klimat Hogwartu opanowanego przez Śmierciożerców... Wszystkie opisywane wydarzenia stają sie wtedy dużo bardziej prawdopodobne a emocje przeżywane przez bohaterów bardziej na miejscu. Więcej Ci nie napiszę, bo muszę skończyć czytanie
Jak narazie nic mnie nie razi ale zobaczymy... Może jeszcze Cie skrytykuję...
Jak narazie pozdrawiam
Buziaka Ci nie dam bo chyba jeszcze niepełnoletni jesteś...

A ja się domagam kolejnego rozdziału . Przumuś, napisz coś wreszcie, bo ja już nie wytrzymam. Chyba się zakochałam w twoim ficku .

Wkrótce, wkrótce, już całkiem niedługo. ALE...
Mój apel nie traci aktualności. Stanowczo domagam się komentarzy odnośnie treści!

A jak jeszcze raz napiszesz do mnie "Przumuś"...

ja już kończę czytać, niestety wczoraj zasnęłam przed monitorem, przysięgam... (nie dlatego, że mnie znudziło Twoje opowiadanie )
a może Ty też w ramach rewanżu przeczytasz i skomentujesz moje?
pozdrawiam...

Odnośnie treści, mógłbyś wklejać mniej snów i wizji, bo one są trochę nudne i bezsensu. Nie pasują do reszty. Takie jest moje zdanie, oczywiście ty i wszyscy inni mogą uważać inaczej, ale ja bym woloła czytać więcej twojego ficka bez nich, Przemysławie .

Ooo nie jestem jedynym któremu sie nie podobaja sny Teee Przemuś wyrób sie przed koncem roku z rozdzialem ;P Pozdro

Kedos - spróbuję i jestem dobrej myśli. Niewiele zostało. Raczej się wyrobię.

Malamando - w porządku, skoro tego chce vox populi... Obiecuję, że będzie ich już naprawdę mało. Nie więcej niż trzy, a zapewne mniej. I tak kwestia snów miała się rozwiązać w nadchodzącym i kolejnym rozdziale.

Scarlettt - twojego ficka? Nie ma sprawy, jeśli tylko znajdę czas. A zaśnięcie przed monitorem... Cóż, mnie się nigdy nie zdarzyło. I naprawdę mam nadzieję, że to nie z powodu nudy wyzierającej z mojego opowiadania.

Prawda jest taka, że lepiej by było, gdybyś wklejał mniejsze części a ciut częściej, bo czytałam to tak długo, że z pamięci nie byłabym wstanie sama odtworzyć fabuły. Co nie znaczy, że nie podoba mi się, że opowiadanie jest długie.

Ja również omijam te sny, bo są tak zagmatwane, że ciężko wyłapać co kto z kim i dlaczego. Wiem, że to mają być SNY, z założenia niejasne, ale bez przesady, to musi dać się odczytać! W dodatku, kiedy pojawiają się tak często, że aż boli. Wierzę, że najbradziej ci się podobają, bo są napisane tak kwiecistym językiem, że aż zachwyt bierze dla samego siebie, prawda? Ale niestety, musisz wiedzieć, że zbyt wiele łąk w opowiadaniu nie służy czytelnikowi. Raczej go męczy i mimo że lubię twoje opowiadanie - omijam je szerokim łukiem.

Czy Hermiona miała być załamana po rozstaniu z Nottem czy z Deanem?
Poza tym, Hermi wygarniająca Harry'emu że nie jest TĄ Hermioną całkiem prawdopodobna, jego chęć niesienia pomocy też, ale cała kłótnia trochę naciągana. Ogólnie, dialogi wydają mi się sztuczne, absolutnie nienaturalne. Aż tak bardzo się spieszyłeś...?

Wiem, że lepiej jest pracować na skończonym tekście, poprawiać, szlifować i ogólnie dopieszczać. Ale ta część nie wydaje mi się dopieszczona, więc może lepiej spróbuj pisać i wygładzać mniejszą partię tekstu? W takiej ilości, nie trudno o błąd.

Aha! bardzo ładna scena, w której Harry budzi się z amoku cały zakrwawiony. Chyba najładniejsza z całego rozdziału. Choć też można by nad nią popracować...


Dziś czepialska, N

To jest genialne.............. choc czasem pojawia się jakaś literówka ani trochę nie obniża to poziomu( i tak wysokiego) tego ficka................ Przeczytałam go w 3 dni i codziennie sprawdzam czy przypadkiem nie ma już następnej częsci. To byłby najlepszy prezent, dla mnie na mikołaja..........

Aj, tym razem mi się oberwało... I bardzo dobrze.

Ninkus - być może wklejanie krótszych fragmentów wyszłoby mi na dobre, ale ja bardzo nie lubię tego robić, bo to mi rozbija "plan". Traktuję każdy rozdział jako w pewnym sensie zamkniętą całość i staram się, by rozpoczynał się, rozwijał i kończył odpowiednim akcentem. Kiedy czytam to wyrywkami, zostają same mniej lub bardziej udane sceny, które szybko mogą wylecieć z pamięci.
Czy naprawdę rozdziały są zbyt długie? Moge pisać krótsze, ale... Czasem po prostu muszę się rozpisać.
Co do snów, już o nich pisałem, ale, na Boga, co w nich takiego niejasnego? W większości z nich występują DWIE postacie, więc chyba trudno się pogubić. Jeśli chodzi o ostatni - piszcie, że tak jest, spróbuję wyjaśnić.
W ostatnim rozdziale faktycznie było ich trochę za dużo. Obiecuję poprawę. I masz rację, mogłoby ich być mniej, ale czasem aż żal wycinać lubiane przez siebie fragmenty.
Hermiona była zrozpaczona po rozstaniu z Deanem. Nie rozumiem twojego pytania. Zechciałabyś wyjasnić?
Kłótnia rzeczywiście była trochę naciągana i rzeczywiście bardzo się spieszyłem, chcąc dotrzymać obietnicy. Mam naprawdę bardzo mało wolnego czasu i tym razem mi go zabrakło na doszlifowanie. Wybaczcie. Tym razem będzie lepiej. Czas przed wklejeniem tamtego rozdziału to było istne szaleństwo.
Aha, odnośnie sztuczności dialogów - niektóre z nich (te z udziałem Harry' ego) mogą tak wyglądać, gdyż często "nie jest sobą" z powodu ataków szału. Starałem się dać to do zrozumienia, pisząc np. "Harry potrząsnął głową, jakby przebudził się ze snu" itp. Cóż, bywało lepiej, masz rację.

Dodo - wysłałeś dwa razy ten sam post. Usuń jeden z nich.

Dziękuję tak za pochwały, jak i za gromy. Przydały się.

ta k wiem i już usunęłam.... czekam z niecierpliwością na następny part!!!!!!!!!!!!

a na zachętę: ( ja ją uwielbiam)

Zatem...
Od razu mówię, że nie chodzi o to, że się zniechęciłam, ale po przeczytaniu całości czuję się trochę zmęczona... Nadal bardzo mi się podoba, ale... No właśnie, to 'ale'... Zbyt duży ładunek emocji naraz. Negatywnych emocji. To emanujące zewsząd cierpienie i mroczność są zupełnie w porządku, skupienie się na uczuciach bohaterów również, jednak po lekturze można się poczuć nieco przytłoczonym. Wiesz, czasem podczas czytania miałam takie wrażenie, że wszystkie negatywny emocje w Twoim prawdziwym życiu odbijają się na tym ficku. Może powinieneś zacząć pisać pamiętnik ?

Poza tym, niektóre reakcje bohaterów wydają mi się troszkę naciągane. Uczyniłeś z tych nastolatków chyba wszechmocnych tytanów, skoro są w stanie znieść tyle tragedii (i to jedną po drugiej - to tempo wykańcza, naprawdę).

Za to wciąż pozostaję pod wrażeniem bogactwa Twojego słownictwa, stylu i zabiegów stylistycznych - mam nadzieję, że te, które zauważyłam są zamierzone .

Co do treści - pomysł iście magiczny; równoległe światy, portale... To sprawia, że HP nabiera innego wymiaru heh
Bardzo podoba mi się również pomysł odwrócenia ról niektórych bohaterów - ci negatywni stają po stronie dobra i na odwrót. Dzięki temu stają się mniej standardowi i przez to - mniej nudni.
Walka dobra ze złem jako temat ficka może wydawać się nieco banalna - ale Ty uniknąłeś tego banału - może dlatego, że Twoje postacie nie są jednowymiarowe. Wszyscy przeżywają wahania nastrojów, załamania albo tracą nad sobą kontrolę, i to sprawia, że są tacy jak my, realistyczni (chociaż wciąż uważam, że są za silni psychicznie - z drugiej strony jednak dlaczego nie idealizować bohaterów? w końcu to opowiadanie, a nie kartka z pamiętnika jednak - niewielu byłoby w stanie znieść to wszystko, na co narażasz tych biednych nastolatków... <roni łzę nad ich nieszczęsnym losem> ).

Cóż... Jeśli coś mi jeszcze przyjdzie do głowy to napiszę.
Mam nadzieję, że jesteś zadowolony z długości (i treści) tego komentarza
No i oczywiście czekam na dalszy ciąg...
Pozdrawiam

W pełni zadowolony. Gdyby wszystkich chciało się tak obszernie komentować...

Być może opowiadanie faktycznie wydaje się "przytłaczać nieszczęściem", ale wydaje mi się, że to trochę kwestia tego, że czytałaś to "za jednym zamachem". Cóż, to opowiadanie chyba nigdy nie obiecywało śmiechu i radości, prawda?
Przenoszę negatywne uczucia na tekst? Hm... Nigdy tak na to nie patrzyłem. Kto wie, może coś w tym jest?

Psychika moich bohaterów musi być mocna. Inaczej wszyscy popełniliby samobójstwo przed drugim rokiem. Wiem, że dorośli ludzie zamiast nastolatków byliby tu bardziej wiarygodni, ale skoro już przyjąłem za miejsce akcji Hogwart, nie miałem wyboru. Poza tym jestem zdania, że ktoś, kto od dzieciństwa żył pod rządami Czarnego Pana, a potem przez kilka lat niemal codziennie stykał się ze śmiercią i cierpieniem, musi siłą rzeczy być twardy. Zauważyłaś, jak puste bywają korytarze mojego Hogwartu? Nie wszyscy byli na tyle silni, żeby tam przeżyć.

A ruch oporu mogli założyć tylko ci najbardziej wytrzymali. To wymaga naprawdę mocnych nerwów.


Takie też było moje założenie.


No właśnie. Zresztą, nie oszukujmy się - gdybym umiał idealnie wyważyć psychikę postaci, stworzyć bezbłędną intrygę i jeszcze utrzymać całą opowieść w ryzach i w nastroju, nie pisałbym fanfików na forum. Wydawałbym powieści.

Spieszę wyjaśnić - otóż gdzieś pod koniec jest napisane, że Hermiona rozpacza po Nott'cie. Chyba, że już poprawiłeś.

To, że w snach występują dwie postaci, nie ma żadnego znaczenia. Chodzi tu o język, jakim opisujesz te sny. Zdawało mi się, że wspominałam o tym wczesniej. Piszesz zbyt kwieciście. Czasem opis krajobrazu, jakże zamglonego i jednocześnie wyraźnego we wszytskich konturach, ach!, przysłania niestety całą akcję. Nie sposób czytać o każdej gałązce krzewu z osobna i się nie pogubić! Ale cóż, sny można omijać. Skoro i tak nie mają znaczenia dla fabuły...


Do miłego, Ninkuś

Oto - w niecały miesiąc - pojawiam się z nowym rozdziałem. Występuje w nim jeden (słownie: JEDEN) sen Harry' ego, i to dość istotny, zatem doradzałbym przeczytanie go. Ale to, oczywiście, wasz wybór.

Mam nadzieję, że rozdział wynagrodzi wam miesiąc oczekiwania. Z niecierpliwością oczekuję na obszerne komentarze.

[...]

[...]

[...]

[...]

[...]

[...]

[...]

[...]

[...]

Zajedwabiste !!! I zakończone w takim momencie. Ehh... Nie umiem dawać konstruktywnych komentarzy ;/ Poprostu... pisz tak dalej
Pozdrawiam

Zaczalem to wczoraj czytać, w trakcie tego jak to wrzucałes... ale nie udalo mi sie dobrnac do konca gdyz sen mnie zmógł... Zauwazylem jeden blad stylistyczny, chociaz moze on był zamierzony, a brzmi o mniej wiecej tak(nie che go szukac w tekscie ale chyba skapniesz sie o co chodzi):
Może mają i kawę.

Według mnie, nie potrzebne jest to "i" tam, mogło by byc po prostu "Może mają kawę.", w ten sposób by było bardziej czytelnie.
Co do samego ficka... Fajny rozdział, A ten sen ciekawie opisales... JEdynie co było ciezko czytac to ten manuskrypt, ale da sie jakos przebrnac... Ta pierwsza walka(przed gettem, nie pamietam gdzie sie odbywala) było bardzo sztuczna, bo nagle harry dostal power up'a i porozwalal co sie dalo...
BTW: Ile jeszcze rozdziałów przewidujesz?? Moze jeszcze jeden(ew. dwa) i epilog

Pozdrawiam

P.S. Wiecej juz wymyslec nie moglem, mam nadzieje ze chociaz taka dlugosc posta cie zadowoli ;P

Gratulacje. Dużo napisałeś w tak krótkim czasie, a sen Harry'ego jest bardziej czytelny. Oczywiście znowu przyczepię się do nieistotnego szczegółu(już tak mam ). Chodzi mi o to, że najpierw napisałeś, że Laura MacLoney jest ostrzyżona przy samej skórze, a później piszesz, że Bellatriks szarpie ją za włosy... wydaje mi się to trochę niemozliwe nie uważasz? Ale jak już pisałam jest to nie istotny szczegół. Zauważyłam nawet literówkę napisałeś, że Harry "usiał pod ścianą"(w lochach po obronie getta). Zdaję mi się, że powinno tam być "usiadł", ale kto wie... może Harry'emu zachciało się nagle coś zasiać?

O jeszcze mi się przypomniało Kedos według mnie tam jest potrzebne to "i", chodzi o to, że oprócz innych produktów mają również kawę... Tak Przemku?

Obyś pisał dalej z taka prędkością

Arw, dla mnie to troche dziwne... Wiem ze moja nauczycielka polskiego(btw. dyrektorka ;P) przyczepila by sie do takiej drobnostki, i sadze ze u niej za opko Przemek by mial nie wiecej niz 4

Mnie się jednak zdaje, że już parę razy widziałam w jakiś książkazh taki zwroty. Tylko nie pamietam gdzie. Nie jestem pewna jak Ci dokładnie wytłumaczyć o co Przemkowi chodzi z tym "i", ale ja wiem co miał na myśli. Moja polonistka z kolei byłaby zachwycona tym fickiem(pomińmy fakt, że nie zrozumiałaby co najmniej połowy, ponieważ nie czytała książki).

Szykuje się żeby znowu to skomentować już od paru odcinków, więc chyba już najwyższa pora.
Dużo. Bardzo dużo tekstu! Wspaniale!
Ale nie o tym chce mówić.. znaczy pisać.
Zmotywowałam się skrobnąć ten komentarz głównie z powodu legendy. Archaizmy, mnóstowo. Ładnie napisane. Znaczy się, ja tam specem nie jestem ( tylko jeśli nie jestem, to po co w ogóle to pisze...?), ale mi się bardzo podobały. A jako, że w tej chwili wywierają na mnie wpływ dzieła Sienkiewicza, to nawet łatwo mi się czytało.
Jakkolwiek o archaizmach wiem co nie co, i nawet musiałam kiedyś napisać opowiadanie w języku archaicznym, tak... no to było po prostu...Wow! Stworzyć coś takiego, w języku starodawnym i jak dla mnie trudnym, jest niesamowitym wyczynem.

Waćpan piszesz, jako urodzon artysta. Jedno tylko mi głowę zawraca: gdzieś się pan tego nauczył? Zali to wrodzony talent, wprost od fortuny pochodzon, niczym szczęście i los przychylny? czy nabyty ze wzrostem umysłu i jakoż ptaki uczą się latać takoż waćpan nauczyłeś się tak pisać?

I pamiętajcie, że ja się na archaizmach nie znam i że początkująca jestem. A co do reszty, to rzecz jasna, bardzo mi się podobało. Te wszystkie intrygi.. Aż się prosi, żeby wkleić coś jeszcze

Dziękuję za komentarze.

Kedos - myślę, że tyle wystarczy. A co do walki na trzecim piętrze, o której piszesz, to Harry był wtedy "opętany gniewem". A to - oprócz utraty kontroli nad sobą i innych nieprzyjemnych efektów - miewa i dobre strony. Zresztą ci, których pokonał Harry, byli oszołomieni atakiem i uciekali. Nie byli zbyt wymagającymi przeciwnikami.

Tomak - no nie przesadzaj... Napisz, co cię zdziwiło, co cię irytowało, co ci się podobało... Takie to trudne?


Właśnie tak, Arwenko. W domyśle to oznaczało "Skoro znaleźli dużo różnej żywności, to może mają i kawę".

O mój Boże. Masz absolutną rację. Co za wstyd. Już poprawiłem. Chyba po prostu się rozpędziłem.
A literówkę poprawię, jak nie będe miał nic lepszego do roboty.



Oj, frasunku waćpanna nabawiłaś mię okrutnego... Zali wiedzieć to człeku śmiertelnemu, kędy i jak talenta wędrują? Wszelakoż zda mi się, jako wrodzonym być musi staropolskość mowy mojej, w szkołach kształconą silniej jeszcze. Piórem władać nie sztuka mi była od pacholęctwa, zali kiedy przodków językiem władać począłem - nie przepomnę.
Czyli, dla normalnych - trochę tego, trochę tego. Pisanie takich rzeczy idzie mi wyjątkowo łatwo. Praktycznie bez wysiłku.

Cieszę się, że tym razem sen był czytelny. Bardzo jestem też ciekaw, czy podobała wam się historia Hermiony i Annabell. Czy teraz, gdy ją znacie, zachowanie Hermiony wydaje wam się bardziej zrozumiałe?

Nie będę ukrywał, że próbuję wywołać nieco głębszą dyskusje na temat mojego opowiadania. Lubię wiedzieć, co ludzie myślą o tym, co piszę.

W moim wykonaniu to trudne

Co mnie zdziwiło ??
Hmm... postać i zachowanie Laury MacLoney.
Co mnie irytowało ??
Chyba nic
Co mi się podobało ??
Ogólnie rzecz biorąc to WSZYTSKO Tylko po tych kłótniach z Nevilem jakoś za szybko się pogodzili. Tak mi się jakoś wydaje ale w ich sytuacji to raczej nic dziwnego.

A po co Harry bił Lunę? naczy, po co to wprowadzałeś? właściwie nie miało rozwinięcia. Tyle tylko że Neville zaczął coś tam mamrotać, Hermiona nawet się nie uniosła, ze jak to. I Harry za szybko sobie wybaczył, że ją pobił.
Ogólnie, to nie jest źle - zrozumiałam sen! Sceny walk całkiem niczego sobie, tylko miałam wrażenie że za dużo jak na jeden raz, nakładały się i nie było efektu. Poza tym, zapomniałeś o Potterowskiem poczuciu winy, ze zaatakował dzieciaka. Dziwka Neville'a nie byłaby tak domyślna, żeby móc ich wydać. Ale i tak ładnie z tego wybrnąłeś - gdyby mieli jeszcze kilka rozdziałów być torturowani, uciekać, ratowac się i patetycznie unosić, chyba bym nie wytrzymała. Ja też mam jakieś granice wytrzymałości fabularnej.
Scena seksu, gdy Harry i Luna zasłonięci byli jedynie cieniutką kotarą (która nie ma centymerta grubości i wszystko doskonale przez nią widać, a teksty "schował się za kotarą" oznaczają tyle, że zasłonił się nimi, dał znak, że nie mają go o nic pytać ani zagadywać), ciut toto naciągane, Luna jako dziewczyna miałaby o wiele więcej oporów, szczególnie, że jest z innego świata, jest inaczej wychowana, inną moralność, inne zwyczaje.

Narazie tyle, więcej pewnie i tak nie napiszę, bo nie mam pomysłu. Musiałabym przeczytać jeszcze raz, a nie mam na to sił.

Pudełeczko, Ninkuś.

Czekałem na twój komentarz, Ninkus.

Wątek pobicia Luny będzie miał swego rodzaju rozwinięcie. Nie ukrywam, że miał to być głównie mocny akcent, który ukazałby konsekwencje wyboru Harry' ego i Luny. Zwróćcie uwagę, że to Luna zadecydowała, że Harry będzie zażywał Eliksir Odrodzenia, który wywołuje tak niebezpieczne zmiany w zachowaniu - więc kiedy została pobita, była świadoma, że po części sama sobie wybrała taki los.
I niech wam się nie wydaje, że to całe radosne szykowanie do ucieczki i atmosfera wzajemnej życzliwości zaćmiła im wszystkim umysły. Nie chcę spojlerować, więc powiem tylko, że nie wszystko jest tak dobrze, jak by się z wierzchu wydawało. Gwarantuję, że bohaterowie o niczym nie zapomnieli. Ani niczego od ręki nie wybaczyli.
Sceny walki - cóż, tak jakoś wyszło. Nie dziwię się, że stają się w końcu monotonne, ale były mi potrzebne.
Co do dziwki Neville' a... Jemu tylko się wydawało, że niczego jej nie zdradził. A ona była na tyle sprytna, że wiedziała kiedy i jak wyciągnąć od niego o jedno słówko za dużo. Podczas "zabawy" Neville' owi wymsknęło się więcej, niż sobie uświadamiał.

A scena erotyczna była, moim zdaniem, przemyślana. Kiedy Harry i Luna zaczynali się kochać, w dormitorium była prócz nich tylko Hermiona. Później umieściłem takie zdanko "Odgłosy dobiegające zza kotar ucichły" - to Hermiona taktownie wyszła z pokoju. Poza tym, u mnie te kotary to kotary z prawdziwego zdarzenia - grubsze i nieprzezroczyste. A Luna... widać uznałem, że ponad pół roku w takim miejscu może człowieka zmienić. Luna miała opory, wiele oporów i nadal je ma, ale niektóre rzeczy się zmieniły. Przebywanie w tym świecie uczy dość swobodnego podejścia do spraw erotyki.

Za oknami śnie... deszcz pada, a ty powoli brniesz przez setki liter by dostarczyć nam kolejna porcje adrenaliny podczas czytania. Wszystkim czytającym to opko życzę Wesołych Świąt!!!!

Ok, Luna wybaczyła Harry'emu że ją pobił, jasne i spoko, ale bałaby się go. Bałaby się zostać z nim sama, siedzieć zbyt blisko, przytulać się do niego. Ot, takie małe psychologiczne zawijasy. Nawet jak na wątek, który będzie rozwijany, teraz był... za mało opisany - nie mogę tego inaczej nazwać. Nawet jeśli oni mu tego nie wybaczyli, a postanowili przemilczeć to i tak najpierw odzywa się bunt. Nikt, szczególnie przyjaciel (w dodatku tak wybuchowy jak twój Neville), wciągu kilku sekund nie odpuściłby sobie obrony Luny (choć ciut spóźnionej). W dodatku Neville chyba sie za to obwinia? Czy nie? W końcu to on zostawił Lunę samą z Harrym...

Scen walki powinno być dużo. Chodziło mi o to, że pierwsza była lepsza, dużo bardziej mi się podobała, ale efekt zniszczyła natychmiastowa walka w getcie. Jestem pewna, ale może lepiej byłoby uspokoic akcję, wysłać kilka osób do szpitala, Harry mógłby wyeskortować Neville'a do Pokoju Życzeń i wogóle, i dopiero wtedy wprowadzić drugą walkę. Nie mówię, żeby pisać elaborat o uzdrawianiu, ale kilka zdań, pół strony, żeby emocje opadły, walka się zapisała w pamięci i wtedy jazda do getta... Ale to twój fick.

"Odgłosy dobiegające zza kotar ucichły" W tym zdaniu nie ma ani słowa o tym, że Hermiona wyszła. Ja raczej pomyślałam, że najwpierw ucichła, żeby się upewnić, co oni robią, a potem, kiedy byli zbyt zajęci sobą, żeby cokolwiek usłyszeć, starała się być cicho, żeby im nie przeszkadzać. Bo ogólnie, to gdzie by miała pójść, skoro przenieśli się do Pokoju Życzeń, bo wszędzie indziej było zbyt niebezpiecznie?

"A Luna... widać uznałem, że ponad pół roku w takim miejscu może człowieka zmienić. Luna miała opory, wiele oporów i nadal je ma, ale niektóre rzeczy się zmieniły. Przebywanie w tym świecie uczy dość swobodnego podejścia do spraw erotyki." Tak, zmienia człowieka i uczy swobodnego podejścia, ale do seksu którego nie jest się... czynnym uczestnikiem, że tak powiem. Luna może teraz patrzeć na obściskujące się pary uczniów, nawet tych młodszych, może patrzeć jak uprawiają seks, a nie kochają się (bo to różnica) - ale na pewno nie poddałaby się tak łatwo Harry'emu gdyby miała cień wątpliwości, że ktoś może to zobaczyć! Takie podejście jest wpajane dziewczynie od najmłodszych lat, mimo że nie mówi się o tym wprost. Dziewczynka ma być schludna, miła, grzeczna, nie ma zwracać na siebie uwagi. Potem, w szkole, kiedy zaczyna się już mówic o tym otwracie słyszy się o innych dziewczynach, że "ta to jest dziwką, wczoraj całowała się z tym i tym"... Która z dziewczyn chciałby, żeby tak o niej mówili? To się tak zakorzenia, że nie sposób tego wyplenić nawet półrocznym pobytem w takim świecie.


I na koniec, cieszy mnie bardzo, że czekasz na moje komentarze. Widać nie jestem jak natręta mucha i że nie czepiam się zbyt wielu szczegółów...

Świętecznych pomysłów, Ninkuś

PS. Kiedy oni przenieśli się do Pokoju Życzeń?

Ninkus, zdaje mi sie, że przenieśli sie do Pokoju Życzeń po tym gdy śmierciożercy zdemolowali ich dormitorium w wieży Gryffindoru, to było chyba podczas przymusowych prac na rzecz szkoły, ale nie jestem pewna. Radzę sprawdzić parę stron wcześniej

Nowy rok a rozdziału brak ;P Przemku ja Cie nie poganiam, ale pospiesz sie ;P

Oj, Kedos, będzie ciężko. Od wklejenia ostatniego rozdziału prace nad kolejnym prawie nie ruszyły z miejsca. Pracuję teraz nad kilkoma innymi projektami, w dodatku mam malutkie urwanie głowy w szkole, więc nie wiem, jak to będzie. Nastawcie się mniej więcej na okres ferii. Czyli, u mnie, za trzy tygodnie. Wtedy powinienem znaleźć czas na pisanie tego opowiadania.

Ninkus:

Wiem. Wychodzi, jak znam ludzką psychikę. Jeśli możesz, wybacz owe "zawijasy". Postaram się poprawić. Dzięki za wytknięcie tych uchybień.
A Neville w ogóle mało czym się przejmuje, jest nieco beztroski. I trochę inaczej niż Harry i Hermiona pojmuje tę całą walkę. Ale owszem, nieco winny się czuje. A on, kiedy sobie nie radzi z jakimś uczuciem, staje się nieprzyjemny. Poczekajcie tylko, aż to w nim dojrzeje.

Mój błąd. Ponownie dziękuję za spostrzeżenia.

Oj, wiem. Niezręcznie to rzeczywiście wyszło. Miałem po prostu tę scenę w głowie i umknęło mi, że Wy widzicie ją tylko przez to, co napisałem. To powinno być zdecydowanie bardziej dane do zrozumienia.

I znów, wychodzi, jak znam ludzką psychikę. Że o dziewczęcej nie wspomnę. *kiwa nad sobą głową z politowaniem*
Ale, że tak nieśmiało spróbuję się jednak bronić (kobieta mnie bije!)... Luna jest odrobinkę na bakier z tym, co myślą "wszyscy". A tu, gdzie wszyscy są tak wrodzy i wszystko tak niebezpieczne, więzi między mieszkańcami tego naszego dormitorium są znacznie bliższe niż potrafię to opisać. Oni wszyscy widzieli siebie nawzajem w rozmaitych sytuacjach: torturowanych, brudnych, niewyspanych, zrozpacznych, zakochanych, nawet kochających się. Gdyby nie przywykli do tych wszystkich sytuacji, trudno byłoby im ze sobą wytrzymać. Więc czasem po prostu "idą sobie na rękę".

genialne...... ja chcę jeszcze....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! po prostu boskie...

To tak a propos postu powyżej. Miło mi, że Ci się podobało, Dodo, ale czy naprawdę tylko tyle masz mi do powiedzenia? Zawsze sądziłem, że jedną z przyczyn popularności fanfików na wszelkiej maści forach jest możliwość pogawędzenia sobie z autorem, wypytania go o to i owo, co w przypadku prawdziwych książek jest zazwyczaj niewykonalne... Być może byłem w błędzie.

Ja sobie wypraszam, ja nikogo nie biję! <chowa siekierę za plecami>

Jakie to... (ech, już wiem, czemu Anglicy nadużywają "nice")... miłe, że autor nie jest wszzechwiedzący i nie ma syndromu Mickiewicza. Czasem fajnie jest zobaczyć, że się miało rację, szczególnie kiedy jest się ponoć psycholożką z urodzenia i mówi się o meandrach ludzkiej psychiki... I oczwywiście, wybaczam te drobne uchybienia! W razie problemów, służę pomocą.

Luna może jest i na bakier z "wszystkimi", ale pewnych zasad moralnych nie da się wyplenić. Z częścią mam wrażenie już się rodzimy. Poza tym, Luna nie była lubiana w kanonicznym świecie, więc w twoim, alternatywnym - będzie tym bardziej zakompleksiona. Ale cóż, teraz to już nie jest postać kanoniczna, jeno twoja. Nie będę ci mówić, że masz coś zmieniać, mogę jedynie nieśmiało sugerować co mi zgrzyta. Szczególnie, że chyba tylko mnie coś trzeszczy czasem w zębach.

Jeszcze w noworocznym nastroju, Ninkuś.

PS. Powodzenia przy następnym rozdziale, żeby ferie nie okazały się za krótkie.