Kto jest autorem i dlaczego takie super, napisz coś więcej:)

Oj lepiej mnie nie prowokować do rozmowy o tej książce, bo nigdy nie skończę. Napisana jest przez TERRY GOODKIND. Mieszanka magii, średniowiecza, innego świata, miecze, smoki, walka, miłość...no dosłownie wszystko. Jest świetnie napisana. Saga ma ok. 12 tomów. Także uważajcie, bo jak zaczniecie czytać to dłuuuugooo wam zejdzie, żeby skończyć. Chyba, że mega szybko czytacie Polecam. Epickość nie zna granic

OK, naziwsko mi znane więc czemu nie, nie mam nic przeciwko wciągającym sagom fantasy;)

Mieczem Prawdy się zaczytywałam, jak miałam jakieś 15 lat. Pamiętam, jak mnie na którymś z potterowskich for okropnie zjechali, bo zrobiłm literówkę w nazwisku autora i napisałam "Goodking", lol.

Trochę porno. Odświeżyłam sobie pierwszy tom będąc w Londynie, och, nie ma to jak wrócić do nastoletnich fascynacji i uświadomić sobie, jak głęboko można utonąć w niedobrej literaturze <3.

To tak w kontekście "niedobrej" literatury ciekawy jest przykład Conana, pod wieloma względami to aż skrzypi od niedociagnięć, schematów i przesytu niektóych motywów, z drugiej strony widać ten pionierski charakter tych opowiadań, dużą wyobraźnie, momentami wciągajacy klimat, przeczytałem dość szybko pierwszy tom nowego wydania. Wydano je w kolejności w jakiej zostały zapisane co rzeczywiscie jest dobrym rozwiązaniem bo pokazuje jak się zmieniał styl autora.

http://www.rebis.com.pl/rebis/public/books...=print&id=K5004

Nie wiem ile razy miałem myśl ze to chbya najgorzej napisana książka( a w zasadzie zbiór opowiadań) spośród tych któree mi się podobają. Autor zdobył się chyba jako pierwszy na kreację absolutnej nibylandii i chyba po Conanie każdy już mógł zrobić to pod wieloma względami lepiej.

Ja słuchałem w RMF FM czytanych na głos (po 23) fragmentów "Fifty Shades of Grey" i kurczę, po co kupować książkę, sto takich pornosów można wyguglać w minutę za darmo

A czytaliście może trylogię "Millennium" Larssona? Recenzje zbiera niezłe, a jakoś nieśmiało się do niej przymierzam od filmu Finchera.

Czytałem millenium bardzo dobrze się czyta,, nie jest to może mistrzostwo supsensu ale przyjemna lektura, dobrze napisana i z pomysłem ale tempo ma czasem takie senne. Są zagadki a potem gość nagle przez 2 rozdziały romansuje z jakaś tam pryzgodną starszą panią, zabawne są "polskie wątki" z lewą fabryką pod Łodzią

Dzięki za zachętę.

Millenium mam w domu na półce, ale jakoś nie mogę się za niego zabrać

A ja zacząłem czytać "This Book Is Full Of Spiders (Seriously Dude, Don't Touch It)" Davida Wonga (znanego ze strony Cracked.com) i to jest takie fajne! Taki książkowy Supernatural, tylko jeszcze śmieszniejszy. Widać, że autorowi pisanie sprawiało ogromną frajdę i tę frajdę widać w tekście. Bardzo przyjemna książka

Ja się zaczytywałam sporo później, ze świadomością pełną, że to raczej szmira. Znaczy tak... pierwszy tom był w sumie ciekawy i się przez to przymykało oko na pewne niedociągnięcia, ale potem to już równia pochyła, do tego stopnia, że w połowie szóstego czy tam siódmego tomu powiedziałam sobie dość i więcej nie wróciłam. A potem zrobili ten serial, przy którym książki urastają do miana arcydzieła literatury, co ostatecznie mnie zniechęciło.

Do Millenium zrobiłam podejście kiedyś tam, ale książkę miałam od kogoś tam pożyczoną tylko, zaczęłam, rzuciłam i musialam oddać, a jakoś nie zapowiada się na tyle dobrze, żeby się bawić w pozyskiwanie

Millenium jest dobre by poznać nieco skandynawskie klimaty, takie na rozeznanie, a obyczaje, podejście do polityki itp są tam naprawdę specyficzne, a ta książka je idealnie pokazuje. Bohater idzie na chwile do cipu, gra tam w sobie w szachy ze współwieźniami i dalej rozpoznaje sprawę zadaną w dobrej komitywie z więźniami i komisarzem, o podejściu do związków nie wspomnę, wszystko to w nieśpieszenj ale jednak wciągającej formie.

Kochanie, zabiłam nasze koty - Masłowska
No i najsłynniejsza książka ostatnich tygodni za mną, niestety satyra książki okazała się być nieco zbyt jednorodna i mało zaskakująca a humor zdaje się miał być mocną stroną książki, nie powiem uśmiechnąłem się parę razy, ale to wszystko. Bohaterka/bohaterki podobne jakby zupelnie do nikogo, noszą w sobie wszelkie śmieci tego świata, od śmieciowego jedzenia, po śmieciowe realcje z ludźmi, śmieciowe gusta, śmieciowe pomysły, śmieciowe ciuchy i tak do nieskończoności, przez to stają się absoutnie nijakie. Do tego widać momentami brak pomysłów, nudne fragmenty o syrenach i jeszcze gorsze o jakiejś "polsko-jugosławi". Na pewno plus za poetyckość języka i brak nachalności w krytyce, momentami lekko i przyjemnie się czyta ale zasługuje to najwyżej na 2,5/ 5

Saga Sigrun Elżbiety Charazińskiej- Bardzo poetycka, wysmakowana,, erotyczna, wzruszająca kobieca saga, jestem pod dużym wrażeniem, jest wszystko co być powinno